Nadat we elkaar zijn gaan volgen via Instagram kregen we een bericht van Shannon of we interesse hadden om haar boek te recenseren. Nadat we gelezen hadden waar het boek over ging, waren we overtuigd dit zou wel eens een interessant boek kunnen zijn. Dus nadat we terug gemaild hadden dat we een samenwerking zeker zagen zitten hadden we een paar dagen later het boek al in de brievenbus. Hier willen we Shannon hartelijk voor bedanken.

Informatie die te lezen is op de achterflap van dit boek: In Mijn Eetstoornis en Ik beschrijft Shannon haar dagelijkse worsteling met een eetstoornis; anorexia nervosa. Een ziekte waar helaas tot op heden nog veel misverstanden over bestaan. In dit boek geeft Shannon zichzelf volkomen bloot door op eerlijke en confronterende wijze verslag te doen van haar gevecht tegen deze slopende aandoening. Dagboekfragmenten, dossiers van behandelaars maar ook ervaringen van haar naasten zorgen ervoor dat het verhaal vanuit verschillende perspectieven wordt belicht. Het is een verhaal waarin taboes worden doorbroken, waardoor het de rauwe realiteit achter een eetstoornis weergeeft. Een verhaal dat zich afspeelt in het heden, maar ook terugblikt naar het verleden en hoop geeft voor de toekomst!

De cover

De cover deed mij in eerste instantie een beetje denken aan een bidprintje. En ondanks dat ik dit eerst een beetje een lugubere gedachte vond, denk ik dat Shannon dit misschien wel bewust gedaan heeft, want als je bij een eetstoornis niet uitkijkt ligt de dood al snel op de loer. En ook dat heeft Shannon meegemaakt. Dus ik vind de cover wel erg goed uitgekozen en ik denk dat ik hem zeker opgepakt zou hebben. Ik vind covers die meteen duidelijk zijn en een duidelijke boodschap geven super, die trekken meteen de aandacht.

De auteur

Shannon Blezer stond vroeger bekend als het meisje dat altijd lachte. Wat er allemaal schuilging achter die glimlach, dat wist niemand. Ze was extreem verlegen en hield zich altijd op de achtergrond. Achter die glimlach ontwikkelde zich echter een eetstoornis. Ze praatte nauwelijks over de dagelijkse strijd in haar hoofd, praten was immers nooit haar sterkste punt geweest. Omdat schrijven haar beter af leek te gaan, begon ze tijdens haar eerste ziekenhuisopname met het schrijven in een dagboek. Nooit had ze durven te dromen dat dit jaren later het fundament van haar boek zou worden.

In gesprek met…

Een tijdje terug hebben we ook een aantal vragen gesteld aan Shannon. Dit interview is natuurlijk ook nog steeds terug te lezen op onze website via ‘In gesprek met… Shannon Blezer‘.

Mijn mening

Ik heb al eerder enkele boeken gelezen die over een eetstoornis ging, waarbij denk ik de bekendste toch wel ‘Emma wil leven‘ is. Shannon heeft zelf ook een eetstoornis en haar gevecht omschrijft ze in haar boek. Het boek is opgedeeld in zeven verschillende delen. Hier in bespreekt ze steeds een ander onderdeel. Je leest iets over het verleden van Shannon en ook lees je hoe de eetstoornis bij Shannon is ontstaan. Ze heeft dit heel duidelijk en zonder zichzelf te sparen opgeschreven. In de eerste delen had ik nog wel eens het gevoel alsof ze zichzelf toch nog wel aan het verdedigen was, maar als je verder in het boek komt, merk je dat Shannon echt wel kritisch naar haar gedrag durft te kijken. Ze weet dat ze bepaalde dingen doet omdat haar eetstoornis de overhand heeft en dat geeft ze ook eerlijk toe en ook ziet ze in dat ze sommige dingen achteraf gezien niet zo had moeten doen, omdat haar eetstoornis de overhand had in die situatie. Dit vind ik erg knap, aangezien ik wel het gevoel heb, dat Shannon nog steeds in gevecht is met haar eetstoornis en ik denk dat dit ook altijd een gevecht zal blijven voor iemand die een eetstoornis heeft. En doordat je altijd zult moeten blijven eten om in leven te blijven, zal het voor de meeste mensen met een eetstoornis ook altijd moeilijk blijven. Je kunt het niet vermijden.

Ik vond het ook goed dat ze het in het boek ook over ‘De dood’ durft te hebben en dit ook bespreekbaar maakt. Iedere anorexia patiënt die in behandeling is of is geweest zal weten dat de dood eigenlijk altijd in beeld komt bij een anorexia patiënt. Doordat een anorexia patiënt zoveel moeite krijgt met eten, krijgt diegene ook te weinig voedingstoffen binnen met als gevolg dat diegene zich eigenlijk uithongert. En als je je uithongert dan heb je altijd de kans dat je uiteindelijk dood gaat. Ook maakt ze in dit deel van het boek enkele misvattingen duidelijk. Zo wordt heel vaak gezegd tegen iemand met een eetstoornis, oh je eet weer, dan is alles goed. Terwijl dit helemaal niet zo hoeft te zijn. Het eten kan nog steeds een heel gevecht zijn en gewicht zegt niet alles…. Ik hoop met heel mijn hart dat Shannon de positieve weg die ze ingeslagen is, zal blijven volgen en zo de weg naar geluk zal vinden.

Ik had wel het gevoel dat Shannon verderop in het verhaal zich het schrijven meer eigen gemaakt had. Waar ze in het begin, toch nog regelmatig dingen herhaalde, werd dit naarmate het verhaal vorderde steeds minder en dit kwam het verhaal ten goede.

Gegevens van dit boek:
Titel: Mijn eetstoornis en ik
Ondertitel: (Af)vallen en opstaan
Auteur: Shannon Blezer
Uitgever: Boekscout
Aantal pagina’s paperback: 250
ISBN paperback: 9789464310870
Prijs paperback: € 21,99

Dit boek is o.a. verkrijgbaar bij de lokale boekhandel en Bol.com.