Wij ontvingen van HarperCollins een persbericht over het boek ‘De laatste trein naar vrijheid’. Nadat ik gelezen had waar het boek over ging, was mijn interesse gewekt en heb ik terug gereageerd dat ik het boek graag zou willen recenseren. Ik kreeg al snel antwoord terug dat we het boek zouden ontvangen voor recensie. Hier willen we HarperCollins hartelijk voor bedanken.

Informatie die te lezen is op de achterflap van dit boek: Wenen, eind jaren dertig. De vijftienjarige Stephan en zijn beste vriendin Zofie-Helene hebben een zorgeloze jeugd, maar hun leven staat op het punt om te slaan. Stephan is Joods en Zofie-Helene is de dochter van een opstandige krantenuitgever. Als Hitler de macht grijpt, slaat het noodlot toe. Maar er is licht in de duisternis. De Nederlandse verzetsstrijder Truus Wijsmuller-Meijer zet haar leven op het spel om Joodse kinderen naar veiliger gebied te smokkelen, terwijl landen hun grenzen sluiten. Als Groot-Brittannië aangeeft kinderen uit het Duitse Rijk toe te laten, is ’tante’ Truus vastberaden en dwingt ze toestemming af van de gevreesde SS’er Adolf Eichmann om de kinderen te redden…
In een race tegen de klok begeleidt ze Stephan, Zofie-Helene en uiteindelijk duizenden anderen kinderen op een levensgevaarlijke tocht naar een onzekere toekomst. Kan ze de kinderen – en zichzelf – in veiligheid brengen?

De cover

Op de cover zien we een jongetje op een verlaten treinstation staan met een koffertje naast zich. In het raam van het station staat het hakenkruis. Door dit hakenkruis en door het kleurgebruik wordt duidelijk dat het een oudere foto is. De cover zorgt er voor dat ik het boek zeker opgepakt zou hebben in de boekhandel om de achterflap te gaan lezen.

De auteur

‘De laatste trein naar vrijheid’ is Meg Waite Claytons internationale doorbraakroman. Zes eerdere romans behaalden de bestsellerlijst van The New York Times. Ze publiceerde artikelen in onder meer The Washington Post en Forbes, vaak over de uitdagingen waarmee vrouwen geconfronteerd worden. Meg Waite Clayton woont in Californië.

Het verhaal

De vijftienjarige Stephan en zijn beste vriendin Zofie-Helene zijn gelukkig en maken zich nergens druk over. Hij schrijft graag manuscripten en Zofie-Helene is goed in Wiskunde. Stephan is Joods en Zofie-Helene is de dochter van Käthe Perger, een krantenuitgever die vindt dat de waarheid geschreven moet worden. Maar dan grijpt Hitler de macht en staat hun leven op de kop.

Maar er is hoop. De Nederlandse verzetsstrijder Truus Wijsmuller-Meijer zet haar leven op het spel om Joodse kinderen uit oorlogsgebied te halen en naar veiliger gebied te smokkelen. Dan besluit Groot-Brittannië kinderen uit het Duitse Rijk toe te laten en ’tante Truus’ is vastbesloten de kinderen te redden en ze dwingt toestemming af van de gevreesde SS-er Adolf Eichmann.

Ze krijgt in eerste instantie toestemming om 600 kinderen te transporteren. Tot deze 600 kinderen behoren ook Zofie-Helene en Walter. Ze begeleidt deze en duizenden andere kinderen op een levensgevaarlijke tocht naar een onzekere toekomst in Engeland.

Mijn mening

Ik lees erg graag oorlogsboeken, dus toen ik het persbericht over dit boek kreeg was ik meteen enthousiast. Ik begon dan ook erg enthousiast te lezen. In het begin heb je twee verhaallijnen. Aan de ene kant de verhaallijn van Stephan, aan de andere kant het verhaal van Truus. De hoofdstukken zijn kort, echter ook een beetje onsamenhangend, en hierdoor heb ik echt moeite om in het verhaal te komen en heb ik regelmatig de neiging om te stoppen met lezen. Echter tussen bladzijde 200 en 250 verandert er iets. Dan merk ik dat het boek me in zijn greep begint te krijgen. De verhaallijnen beginnen vanaf dan ook samen te komen en het verhaal is ook samenhangender. Hierdoor heb ik vanaf dat moment ook het gevoel dat ik door wil lezen en de laatste 200 pagina’s heb ik dan ook op één avond uitgelezen.

De karakters blijven naar mijn gevoel wel wat aan de vlakke kant. Ze worden wel omschreven zoals ze nu zijn, maar over het verleden (wat ze beslist zullen hebben en wat ook een belangrijke rol zal spelen in hun situatie) wordt bijna niet gesproken. Dit had wat mij betreft verder uitgewerkt mogen worden.

Wat mij wel opviel was dat sommige dingen iets te vaak herhaald werden. Hierdoor had het boek voor mijn gevoel iets dunner kunnen zijn, want met 477 pagina’s is het een redelijk dikke pil en hier had door een redacteur nog iets geschrapt kunnen worden. Maar al met al ben ik toch blij dat ik doorgezet heb en dat ik de moeizame eerste 200 pagina’s doorgelezen heb, want daarna was het een erg mooi verhaal, wat een mooie indruk geeft van het werk wat de verzetsstrijder Truus Wijsmuller-Meijer verzet heeft.

Mocht je van oorlogsverhalen houden, en ook door blijven lezen als een boek in eerste instantie niet blijkt te zijn wat je verwacht, dan is dit een echt een boek voor jou, want het doorlezen wordt bij dit boek echt beloond.

Leesfragment

Ben je na het lezen van mijn recensie nieuwsgierig geworden naar dit boek? Lees dan zeker onderstaand leesfragment.

Gegevens van dit boek:
Titel: De laatste trein naar vrijheid
Auteur: Meg Waite Clayton
Uitgever: HarperCollins
Aantal pagina’s paperback: 480
Aantal pagina’s e-book: 477
Duur luisterboek: 14:44:18
ISBN paperback: 9789402704815
ISBN e-book: 9789402759365
ISBN luisterboek: 9789402759570
Prijs paperback: € 21,99
Prijs e-book: € 14,99
Prijs luisterboek: € 4,99

Dit boek is o.a. verkrijgbaar bij de lokale boekhandel en Bol.com.