Van uitgeverij LetterRijn ontvingen wij een persbericht over het boek ‘Stilleven’, geschreven door Marieke Damen, met de vraag of dit wellicht een boek voor ons was. Nadat we gelezen hadden waar het boek over ging, was ik overtuigd. Dit kon wel eens een interessant en spannend boek zijn. We ontvingen het boek dan ook vrij snel in de brievenbus. Hier willen we uitgeverij LetterRijn hartelijk voor bedanken.
Informatie die te lezen is op de achterflap van dit boek: Kunstenares Monica wordt door haar zus Manuela benaderd om een portret van haar te schilderen. De zussen hebben echter twintig jaar geen contact met elkaar gehad. Wat is er gebeurd dat hen uit elkaar heeft gedreven? De demonen uit haar verleden achtervolgen de volwassen Monica nog dagelijks. Of wordt zij werkelijk achtervolgd?
Middels flashbacks leren we de tienjarige Monica en puber Manuela kennen. De meisjes groeien op in een gezin waarin verslaving, geweld en criminaliteit aan de orde van de dag zijn. Schilderen en het lezen van sprookjes houden Monica op de been, evenals de liefde van haar zus. Kunnen ze zich staande houden in een leven waarin het geweld van hun vader een steeds grotere bedreiging vormt?
Stilleven vertelt het verhaal van een jong meisje dat tot waanzin wordt gedreven. Hoeveel kan een kind aan? Wat zou jij doen als je in haar schoenen stond? Zou jij tot het ergst denkbare in staat zijn?
De cover
Op de cover staat een vrouw met grote verschrikte ogen met de vinger voor de mond. Ze heeft bloed op haar handen en gezicht, of beter gezegd, ik denk dat het bloed moet voorstellen. Want als je me verteld had dat deze vrouw geknoeid heeft met de ketchup geloof ik het ook. De kleur van het bloed komt op mij niet echt over. Vooral niet als ik de cover van dichtbij bekijk. Ik denk persoonlijk dat er meer uit de cover te halen was. En normaal vind ik de covers van LetterRijn altijd erg goed passen. Deze vind ik helaas minder.
De auteur
Marieke Damen (Doetinchem, 1976) begon tijdens een sabbatical in het buitenland met schrijven. Na diverse publicaties van korte verhalen en twee kinderboeken, maakt ze met ‘Stilleven’ haar thrillerdebuut.
Het verhaal
Monica is kunstenares en wordt door haar zus Manuela benaderd om een portret van haar te schilderen. Het is echter twintig jaar geleden dat de zussen elkaar nog gezien hebben en er is ook geen contact geweest tussen hen. Monica heeft het gevoel alsof ze achtervolgt wordt. Zijn dit de demonen uit haar verleden die haar achtervolgen, of houdt iemand haar echt in de gaten? Door twee verhaallijnen leren we Monica en Manuela kennen. In hun jeugd hebben ze veelvuldig te maken met verslaving, criminaliteit en geweld binnen hun gezin. Monica vindt een uitlaatklep in schilderen en het lezen van sprookjes. Maar kan zij zich staande houden in deze moeilijke wereld waarin haar vader een steeds grotere bedreiging wordt?
Mijn mening
Ik begon enthousiast het boek te lezen. Het verhaal speelt zich af in twee perioden. De ene verhaallijn is de jeugd van Monica en Manuela. En de andere verhaallijn is dat Monica volwassen is. Dit verhaal vertelt dat Monica Manuela na twintig jaar weer ontmoet om een portret van haar te schilderen.
De schrijfstijl van Marieke Damen is aangenaam en eenvoudig. Het verhaal leest makkelijk weg, echter tijdens het lezen merk ik dat ik heel vaak afgeleid was en me steeds afvroeg waar het verhaal naar toe moest leiden. De verhaallijn van de jonge Monica vond ik op zich interessant en boeiend, echter na een bepaalde tijd had ik wel het gevoel dat er niet echt meer iets toegevoegd werd aan het verhaal. En ik had soms het gevoel dat het wel heel raar is dat de leraren op school van alles op merken, maar nergens ingrijpen en alles goed vinden wat er gebeurd in het leven van een jong kind.
De volwassen verhaallijn van Monica vond ik echt wazig en hierbij vroeg ik me dus echt af waar het naar toe leidde. Het was duidelijk dat Marieke wilde laten zien dat Monica een psychische stoornis had, echter nergens wordt duidelijk welke stoornis ze heeft en wat er nu precies aan de hand is.
Ik moest echt moeite doen om het boek uit te lezen en het was helaas niet wat ik er van verwacht had. Dit vind ik op zich jammer, aangezien Marieke Damen de opbrengst van dit boek gebruikt om jongeren die een beetje extra aandacht en plezier kunnen gebruiken een leuk dagje uit te geven. Vandaar, denk ik dat het toch belangrijk is dat iedereen dit boek een kans geeft, ondanks dat mijn leeservaring helaas niet zo positief is. Want ik hoor van veel mensen, dat het boek bij hun wel positief ervaren werd.
Leesfragment
Ben je na het lezen van mijn recensie nieuwsgierig geworden naar dit boek? Lees dan zeker het inkijkexemplaar op bol.com.
Gegevens van dit boek:
Titel: Stilleven
Auteur: Marieke Damen
Uitgever: LetterRijn
Aantal pagina’s paperback: 250
Aantal pagina’s e-book: 230
ISBN paperback: 9789491875984
ISBN e-book: 9789493192027
Prijs paperback: € 18,00
Prijs e-book: € 5,99
Dit boek is o.a. verkrijgbaar bij de lokale boekhandel en Bol.com.
Je mag je mening hebben.
Persoonlijk heb ik er een andere kijk op.
Monica is kunstenares… Dus misschien is het wel verf op de handen?
Persoonlijke merk ik uit je reacties / beschrijving dat je geen ervaring hebt met kindermishandeling / leraar zijn. En vind ik jouw kijk erg kort zichtig.
En ja, leraren in 1998 waren niet zo alert, of durfde niet te reageren op eventuele mishandelingen, vandaar ook de grote campagne de afgelopen jaren over geweld in gezin en mogelijkheden tot anonieme meldingen.
En kinderen zijn zeer vindingrijk om geheimen te bewaren.
Ik denk dat inderdaad iedereen een eigen mening heeft, anders zou ik ook geen recensies schrijven. 😉 En je mag er zeer zeker een andere kijk op hebben.
Het kan inderdaad verf op haar handen zijn. Maar ik zeg in mijn recensie wat ik denk dat ik zie en schrijf hier dan ook mijn mening. 🙂
Je kunt het kortzichtig vinden, echter in 1998 was ik al erg lang van de basisschool.En in de tijd dat ik op de basisschool zat werden er echt wel vragen gesteld waarom een kind zoveel blauwe plekken had, of ergens erg raar op reageerde. Ik was in 1998 al 21 dus toen lag de basisschool al enkele jaren achter mij en een schoolvriendin werkte destijds op een basisschool en ik weet dat er op haar basisschool een actief protocol was bij vermoeden kindermishandeling. Dus wellicht dat dit in deze omgeving anders was, als de omgeving waar jij vandaan komt. En inderdaad er is later een grote campagne gevoerd. Maar ook tegenwoordig worden nog campagnes gevoerd voor dingen die 20 jaren geleden al actueel waren. 🙂