In de catalogus van uitgeverij Marmer zag ik het boek ‘Nu ik je nooit meer zie’ staan. Omdat ik graag oorlogsverhalen lees hoefde ik niet lang te twijfelen. Ik heb uitgeverij Marmer snel een mailtje gestuurd. Wij ontvingen het boek dan ook vrij snel na verschijning in de brievenbus. Hier willen wij uitgeverij Marmer dan ook hartelijk voor bedanken.

Informatie die te lezen is op de achterflap van dit boek: Leon en Vera Teitelbaum worden in 1936 door hun Oostenrijkse familie naar Rotterdam gestuurd. Hun vader, fabrikant van porselein, heeft al voor de Anschluss begrepen dat er voor joden geen plaats meer is in Oostenrijk. In de Maasstad moeten de twintigers een zelfstandig bestaan zien op te bouwen. Vera werkt als secretaresse bij de Bijenkorf en wordt verliefd op de rijke, flamboyante Hugo Barton. Leon is graveur in serviezenspeciaalzaak Jungerhans en kan zijn ambitie als kunstschilder waarmaken als galerie Leiker zijn doeken aan de man brengt.

Terwijl de oorlog dreigend dichterbij komt, merkt Vera dat haar afkomst als een muur tussen haar en Hugo in staat. Tegelijkertijd raakt Leon betrokken bij een complot van kunstvervalsing en zet hij hun bestaanszekerheid op het spel met zijn communistische sympathieën. En wanneer in 1940 de eerste bommen op Rotterdam vallen staan beiden voor onmogelijke keuzes.

De cover

Op de cover staat een foto van een plat gegooid Rotterdam. Er staan bijna geen gebouwen meer recht op alleen een kerk na. Bovenaan op de cover staat een jonge vrouw chique gekleed. Je kunt haar ogen niet zien, die heeft ze verborgen onder een hoed.

De auteur

Jeroen Kuypers is historicus, journalist en auteur. Als nazaat van een Rotterdamse familie groeide hij op met verhalen over ‘de oorlog’ en ‘het bombardement’. Naast zijn journalistieke werk voor diverse (literaire) tijdschriften en dagbladen publiceert hij onder het pseudoniem Roel Thijssen spannende historische romans, waarvan al meer dan 70.000 exemplaren zijn verkocht.

Het verhaal

De familie Teitelbaum is ver over de Oostenrijkse landsgrenzen bekend vanwege het Teitelbaum-glas en -aardewerk. Ze zijn genoodzaakt de fabriek te verhuizen. In 1936 vindt vader Teitelbaum het niet meer veilig voor zijn kinderen Leon en Vera en stuurt hun naar Rotterdam. Al voor de Anschluss werd al duidelijk dat er voor joden geen plaats meer was in Oostenrijk. In Rotterdam zijn de jongeren genoodzaakt een zelfstandig bestaan op te bouwen. Vera werkt als secretaresse bij de Bijenkorf en wordt verliefd op de rijke, vlotte Hugo Barton. Leon heeft een werkplek gevonden bij Jungerhans als graveur van servies. Daarnaast krijgt hij bij galerie Leiker een kans om zijn schilderkunsten te tonen en enkele doeken van hem ten toon te stellen.

Terwijl de oorlog ook steeds dichter op Rotterdam aan komt, merkt Vera dat de relatie tussen Hugo en haar niet helemaal loopt zoals ze zou willen. Ondertussen raakt Leon betrokken bij een kunstvervalsing en sluit hij zich aan bij een groep die communistische sympathieën heeft. En als in 1940 de eerste bommen op Rotterdam vallen moeten ze beiden beslissende keuzes maken.

Boektrailer

Mijn mening

Jeroen Kuypers heeft al meerdere boeken geschreven onder zijn pseudoniem Roel Thijssen, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik eerder nog nooit wat van hem gelezen heb. En dat maakt een boek altijd extra spannend. Hoe bevalt de schrijfstijl en is het verhalend geschreven? Nadat ik ‘Nu ik je nooit meer zie’ opgepakt heb, merkte ik al snel dat Kuypers een geoefend schrijver is. Het verhaal leest makkelijk en je wordt er meteen ingetrokken.

Het verhaal begint in Oostenrijk, maar al snel gaat het boek over naar Rotterdam. Je leest al snel hoe beide vast blijven zitten in hun persoonlijkheid. Eva is het volgzame en schuwe type die alles doet om geen ruzie te krijgen. En Leon is meer de rauwdauwer die voor zijn mening uit komt en deze ook gerust ten uiting brengt. Of dit nu gepast is of niet. Hier merk je in het verhaal ook dat Vera op zich weinig problemen heeft in haar leven, ze leert redelijk snel de Nederlandse taal en weet haar plekje te vinden bij de Bijenkorf. Leon daarentegen bevalt het absoluut niet bij Jungerhans en vindt dat hij meer in zijn mars heeft. Hij zal niet, zoals Vera, zich gedeisd houden, maar, net als in Wenen, voor zijn mening uitkomen.

Wat ik wel miste in het boek waren de gevoelens. Je leest wel een enkele keer over de zorgen die Vera zich maakt over haar broer. Maar de echte angst, die ik wel logisch had gevonden, als joodse burgers, mis ik een beetje. Het is toch alsof de oorlog, ondanks dat hij steeds verder oprukt richting Rotterdam een ver van hun bed show is. Want vanaf het moment dat de oorlog uitbreekt kiezen Vera en Hugo er voor om te vluchten naar Engeland. Maar hoe de vlucht gegaan is, of hoe het Leon in de oorlogsperiode vergaan is, wordt niet besproken. Er wordt daar een sprong in de tijd gemaakt en dat vind ik persoonlijk wel jammer en hier had meer uitgehaald kunnen worden.

Ik had wel het gevoel alsof ik tijdens het lezen zelf door de vooroorlogse straten van Rotterdam liep. Kuypers heeft dit erg beeldend geschreven en hierdoor kon ik me goed verplaatsen in de hoofdpersonages. Wat ik erg origineel bedacht vond is de kunstvervalsing die Kuypers bedacht heeft en die een belangrijke rol in het verhaal speelt.

Ondanks dat de emotie een beetje ontbrak in het verhaal heb ik erg genoten van het verhaal en heb ik dit boek in een ruk uitgelezen. De spanning is wel aanwezig in het verhaal en dit zorgt ervoor dat het boek aangenaam is om te lezen en het moeilijk weg te leggen is.

Leesfragment

Ben je na het lezen van mijn recensie nieuwsgierig geworden naar dit boek? Lees dan zeker het inkijkexemplaar op bol.com.

Gegevens van dit boek:
Titel: Nu ik je nooit meer zie
Auteur: Jeroen Kuypers
Uitgever: Marmer
Aantal pagina’s paperback: 352
ISBN paperback: 9789460684487
ISBN e-book: 9789460687518
Prijs paperback: € 20,99
Prijs e-book: € 12,99

Dit boek is o.a. verkrijgbaar bij de lokale boekhandel en Bol.com.