Nadat ik eerder met veel plezier ‘Kerstmis in het Duincafé‘ gelezen had, wist ik dat ik het nieuwe boek in deze serie ook erg graag zou willen lezen. Toen ik deze dan ook in de catalogus aangekondigd zag staan, hoefde ik niet lang te twijfelen en heb ik de uitgever een mailtje gestuurd. Ik kreeg het boek dan ook vrij snel na verschijning in de brievenbus. Hier wil ik uitgeverij Boekerij hartelijk voor bedanken.

Informatie die te lezen is op de achterflap van dit boek: Als haar beste vriendin Kate aan borstkanker overlijdt, staat Zoë’s leven plotseling volkomen op zijn kop. Ze ontdekt dat ze de voogdij over Kates zestienjarige dochter Martha heeft gekregen, en moet opeens veranderen van de maffe buurvrouw die nog geen plant in leven kan houden in een volwassen vrouw met verantwoordelijkheden. Zoë besluit samen met Martha naar een dorpje aan de westkust van Engeland te verhuizen, in de hoop dat de frisse zeelucht van Devon en het tragere tempo van het dorpsleven hen zal helpen Kates dood te verwerken.

Zonder het te weten is haar keuze voor het dorpje Budbury een van de beste ooit, want als ze op een dag het Duincafé binnenstapt, zal haar leven nogmaals ingrijpend veranderen. De vriendelijke dorpelingen nemen de verloren en intens verdrietige Zoë en Martha direct onder hun hoede en geven steun waar nodig. En die steun kunnen ze hard gebruiken als Martha’s mysterieuze en al lang afwezige vader op de stoep staat…

De cover

De cover is in dezelfde stijl als ‘Kerstmis in het Duincafé’ en hierdoor viel de cover me ook direct op. Ook op deze cover staat een bruine hond, voor mijn gevoel is dit Midgebo. Dit boek zou me zeker opgevallen zijn in de boekhandel, vooral omdat het boek in dezelfde stijl is als het eerdere boek uit de serie.

De auteur

Debbie Johnson is een bestsellerauteur die in Liverpool woont en werkt. Ze verdeelt haar tijd tussen schrijven, zorgen voor een kleine kudde kinderen en dieren, en het negeren van het huishouden.

Het verhaal

Zoë is al sinds de basisschool beste vriendinnen met Kate. Als Kate borstkanker blijkt te hebben stort ook haar wereld in. Kate heeft haar gevraagd om de voogd te worden van haar dochter Martha. Als Kate overlijdt weet Zoë dat ze verantwoordelijkheid moet nemen en niet meer de maffe buurvrouw kan zijn. Ze kan nog geen plant in leven houden, nu moet ze opeens voor een zestienjarige puber gaan zorgen. Martha is redelijk ontspoord en Zoë besluit dat ze samen met Martha naar een dorpje aan de westkust van Engeland verhuisd. Ze hoopt dat het tragere tempo van het dorpsleven en de frisse zeelucht van Devon er voor gaat zorgen dat ze de dood van Kate kunnen verwerken.

Zonder het van te voren te weten blijkt de verhuizing een van de beste keuzes ooit geweest te zijn. Iedereen in het dorpje Budbury, waar ze heen verhuisd zijn, staat voor hen klaar. En de hulp kunnen ze zeer goed gebruiken, vooral als Martha’s mysterieuze en altijd afwezige vader opeens opduikt…

Mijn mening

Het boek begint met een brief die Kate aan Zoë geschreven heeft. De brief is jaren geleden geschreven, maar is werkelijkheid geworden. Kate is overleden en Zoë heeft de zorg voor Martha gekregen. En dat betekent voor Zoë ook meteen dat ze zelf ervoor moet zorgen dat haar leven geordend blijft. Dat bleef voorheen geordend omdat Kate in haar leven was. Martha is niet de makkelijkste puber en Zoë heeft genoeg met haar te stellen. En het is denk ik een vrij normale reactie van een tiener als je je moeder kwijt raakt. Dus je kunt ook best begrip opbrengen voor Martha, tijdens het lezen, maar ik had ook medelijden met Zoë, want zij valt hier ook maar midden in, zonder een echte keuze te hebben.

Om ze samen een kans te geven en om Martha uit de negatieve spiraal te halen besluit Zoë te gaan verhuizen en als lezer merkte ik dat ik echt hoopte dat dit goed zou uitpakken en dat deed het natuurlijk ook.

Op een bepaald moment komt Cal in het verhaal, de afwezige vader van Martha en dat geeft het verhaal een heel andere wending. Je merkt dat zowel Zoë als Martha heel anders gaan reageren. Doordat Zoë iemand heeft om mee te overleggen is ze niet meer zo zeer het ongeleide profiel (tenminste meestal niet dan). Dit zorgt dat ik vanaf dat moment het boek ook minder chaotisch vond. Dit is ook wel logisch. Zoë moet over komen als een chaotisch persoon en dat is Johnson perfect gelukt. De rust die Cal uitstraalt merkte je ook tijdens het lezen.

Het boek is opgedeeld in vier delen. En ieder deel heeft een naam die echt te herleiden is naar dat stuk van het verhaal. Dit vind ik erg goed gekozen. Ieder deel zorgt ook echt voor een nieuw stuk in het verhaal. Waardoor je een stukje afsluit met een deel. En hierdoor houd je naar mijn gevoel ook meer overzicht in het verhaal.

De hoofdstukken zijn afwisselend lang en kort. Hierdoor had ik soms het gevoel om nog snel even een hoofdstuk te lezen, en dan bleek dat net een langer hoofdstuk te zijn. Dat maakt voor het verhaal niks uit. Het is alleen voor mijn eigen gevoel soms wat lastig. Als ik dan verwacht een hoofdstukje van drie pagina’s te lezen en het zijn er dan tien en je moet eigenlijk weg, dan kan er wel eens iemand ongeduldig worden. 🙂

Natuurlijk is het einde redelijk voorspelbaar, al kreeg je op het einde nog even een plotwending die ik niet meteen aan had zien komen en die hierdoor het verhaal even op zijn kop gooide. Ik heb met dit boek het Duincafé echt in mijn hart gesloten en kijk al uit naar het volgende deel wat we in mei kunnen verwachten. Dit zal ‘Zonnige dagen in het Duincafé’ gaan heten en is nu reeds te reserveren.

Leesfragment

Ben je nieuwsgierig geworden naar dit boek? Lees dan zeker onderstaand leesfragment.

Thuis-in-het-duincafe

Gegevens van dit boek:
Titel: Thuis in het Duincafé
Auteur: Debbie Johnson
Uitgever: Boekerij
Vertaald door: Hanneke van Soest
Aantal pagina’s paperback: 336
Aantal pagina’s e-book: 274
ISBN paperback: 9789022590539
ISBN e-book: 9789402315172
Prijs paperback: € 15,99
Prijs e-book: € 10,99

Dit boek is o.a. verkrijgbaar bij de lokale boekhandel en Bruna.