Vero las: Christina Lamb – Ons lichaam, jullie slagveld

Wij zagen online het boek ‘Ons lichaam, jullie slagveld’ geschreven door Christina Lamb. Nadat we gelezen hadden waar het boek over ging, wist ik, dit was weer echt een boek voor mij. Na een mailtje gestuurd te hebben naar de uitgever ontvingen wij het boek al vrij snel in onze digitale brievenbus. Hier willen we Ambo Anthos uitgevers hartelijk voor bedanken.

Informatie die online te lezen is over het boek: In Ons lichaam, jullie slagveld toont Christina Lamb voor het eerst de ongekende omvang van de gruwelijkheden die vrouwen en kinderen in oorlogen zijn aangedaan. Ze laat zien hoe verkrachting stelselmatig wordt ingezet als oorlogswapen om vrouwen bang te maken, te vernederen en te verminken, en voor etnische zuivering. Lamb sprak onder andere met de ‘troostmeisjes’ uit de Japanse kampen en met vrouwen die tijdens het Argentijnse juntaregime slachtoffer werden van seksuele horrorpraktijken, ze ontmoette de Rohingya- en jezidivrouwen, en de Nigeriaanse schoolmeisjes die verkocht werden als seksslavinnen. Tijdens deze gesprekken ontdekte ze hoe moedig en heroisch deze vrouwen zijn.

Hoewel verkrachting wereldwijd al in 1919 als oorlogsmisdaad is aangemerkt, heeft het internationaal gerechtshof tot op heden niemand ervoor veroordeeld. Na het lezen van Ons lichaam, jullie slagveld van Christina Lamb kan niemand meer zeggen dat we het niet wisten.

De cover

Volgens de cover informatie in het boek zouden er op de cover drie personen moeten staan die rouwen om familie en vrienden tijdens de begrafenis in Potočari op 11 juli 2010, waarbij 775 lichamen werden begraven bij de herdenking van de genocide in Srebrenica, vijftien jaar eerder. Echter zie ik op de cover maar twee vrouwen staan. Nu vraag ik me dus af of dit twee van deze drie personen zijn bij deze begrafenis. Het is duidelijk dat de personen verdriet hebben en ik vraag me dan af waarom. Het boek is me wel door deze cover in combinatie met de titel opgevallen dus ik denk dat deze me ook in de boekhandel zou zijn opgevallen.

De auteur

Christina Lamb is een van de meest gelauwerde buitenlandcorrespondenten in het Verenigd Koninkrijk. Ze won veertien grote prijzen, waaronder vijf keer de award voor Foreign Correspondent of the Year en de Prix Bayeux, Europa’s belangrijkste prijs voor oorlogsverslaggeving. Recent werd ze door Harper’s Bazaar genoemd als een van de ‘150 Britse vrouwen met visie’. Ze publiceerde verschillende boeken en was coauteur van de bestseller ‘Ik ben Malala’. Ze is de trotse moeder van een tiener.

Mijn mening

Ik was erg benieuwd naar de verhalen van deze vrouwen in de oorlog. Want zoals diegene die ons al langer volgen weten, lees ik ook graag boeken over de tweede wereldoorlog en ook daar was er al vaker sprake van verkrachting van vrouwelijke burgers die vaak niks met de oorlog te maken hadden. Dus ik begon met veel interesse te lezen, echter viel mij al snel op dat Lamb dit echt met een journalistenpen opgeschreven had en hierdoor miste ik de emoties die wel verteld werden in de verhalen van de verschillende vrouwen in de verschillende oorlogen, echter die ervaarde ik niet tijdens het lezen. Hiervoor was het te afstandelijk geschreven en dat vind ik jammer, want ik denk als ze iedere keer echt in de huid van één van de slachtoffers gekropen was en dit verhaal verteld had, zonder haar journalistieke mening toe te voegen, had dit boek waarschijnlijk heel veel mensen weten te raken. Nu is het een opsomming van feiten en gebeurtenissen en die zijn zeer zeker allemaal even gruwelijk en als je denk dat je het ergste nu wel gehad hebt, komt het volgende verhaal wat nog wat gruwelijker is.

Het boek is zeer zeker een mooi overzicht van alle plekken waar Lamb geweest is en alle gruwelijke oorlogen waar zij verslag van gedaan heeft. Maar ook laat ze zien dat, ondanks alle gruwelijkheden, de misbruikte, mishandelde vrouwen nog steeds de moed opbrengen om verder te leven en zelfs proberen op momenten nog plezier te maken. En ik denk dat dit een groter teken is naar de vijand dan alle andere dingen. Door te lachen en vrolijk te blijven laten ze zien dat de tegenstander ze niet klein krijgt, hoe moeilijk het soms ook is, door de moorden, verkrachtingen en mishandelingen. Het is erg dat er nog steeds heel veel landen zijn, waar vrouwen niet veilig zijn en zonder pardon gegijzeld worden om als slaafje of hoer verkocht te worden.

Het boek is interessant om te lezen, maar ga er dan wel vanuit dat het een boek vanuit journalistiek oogpunt geschreven is en de emoties die wel besproken worden, niet op de lezer over komen. Dit had wat mij betreft beter uitgewerkt mogen worden, zodat je tijdens het lezen ook echt een emotionele rollercoaster mee zou maken.

Leesfragment

Ben je nieuwsgierig geworden naar dit boek? Lees dan zeker het inkijkexemplaar op bol.com.

Gegevens van dit boek:
Titel: Ons lichaam, Jullie slagveld
Auteur: Christina Lamb
Uitgever: Ambo Anthos
Vertaald door: Catalien en Willem van Paassen
Aantal pagina’s paperback: 432
ISBN paperback: 9789026342660
ISBN e-book: 9789026342677
Prijs paperback: € 25,99
Prijs e-book: € 13,99

Dit boek is o.a. verkrijgbaar bij de lokale boekhandel, Bol.com, Bruna en Bazarow.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge