Bryan wees me op het boek ‘Die dag heeft Brussel geweend (en ik ook)’ geschreven door Christian De Conick. Dit soort waargebeurde boeken vind ik altijd erg interessant, dus na het lezen van de achterflap wist ik dat dit weer echt een boek voor mij was. Na de uitgever een mailtje gestuurd te hebben, ontving ik het boek vrij snel na verschijning in de brievenbus. Hier wil ik uitgeverij Houtekiet hartelijk voor bedanken.

Informatie die te lezen is op de achterflap van dit boek: Op 22 maart 2016 is commissaris Christian De Coninck van dienst op het hoofdbureau van de politie in Brussel. Een dag zoals een andere tot dat ene telefoontje komt: er is een aanslag op de luchthaven van Zaventem. Enkele ogenblikken later ontploft een bom in het metrostation Maalbeek.
De Coninck is belast met de communicatie en de relaties met de pers. Zijn korpschef stuurt hem naar de plaats van de aanslag, waar hij geconfronteerd wordt met een oorlogsgebied.
Enkele maanden later krijgt De Coninck problemen die hij niet kan thuisbrengen en die verergeren. De diagnose wordt snel gesteld: PTSS, posttraumatische stresstoornis. De Coninck kan moeilijk omgaan met dit verdict: hij, stoere flik, geveld door een mysterieuze aandoening. Hij komt in een neerwaartse spiraal terecht en kan ze niet keren.
Dit boek is een verslag vanop de eerste rij over de aanslag in Brussel, door de ogen van een politieman. Hij beschrijft heel realistisch de gebeurtenissen, maar vertelt ook hoe die zijn professionele en persoonlijke leven hebben getekend.

Cover

Op de cover zien we een foto van een herdenking in Brussel. Op de voorgrond zien we iemand met de Belgische vlag over zijn hoofd en rug. De foto straalt duidelijk de samenhorigheid uit die de mensen na de aanslag hebben. Dit boek zou mij zeer zeker opgevallen zijn in een boekhandel.

De auteur

Christian De Coninck (1960) is commissaris en woordvoerder bij de Politie Brussel Hoofdstad Elsene. Hij leidde onderzoeken naar moorden, zedenzaken, gewapende overvallen en diefstallen. Het Brussels ketje groeide op in de schaduw van de basiliek van Koekelberg. De Coninck debuteerde als misdaadauteur in 2007 met ‘De Praagse connectie’, waarvan de filmrechten inmiddels zijn verkocht. In 2009 werd hij ‘Brusseleir van’t joêr’.

Mijn mening

Ook ik zat bij de aanslag in Parijs vol ongeloof aan de televisie gekluisterd en kon niet geloven wat er aan de hand was. Ik kan me ook nog heel goed voor de geest halen waar we toen waren en dat we de rest van de avond de op tv alleen nog maar het nieuws op hadden staan. Toen vier maanden later de aanslagen in Brussel plaats vonden, was ik al bijna net zo geschokt, mijn oom en tante wonen in Brussel dus toen ik van mijn tante hoorde dat ze veilig waren was ik wel opgelucht, maar er zijn dan nog steeds honderden mensen op de been om alles in goede banen te leiden en mensen te helpen. Een van die mensen was Christian De Coninck. Christian weet in zijn boek duidelijk zijn gevoel over te brengen.

In eerste instantie was ik een beetje bang dat het boek zonder emotie geschreven was. Het eerste stukje voor de aanslag schrijft Christian erg feitelijk. Maar achteraf gezien kan ik dit ook heel goed begrijpen. Toen was er nog niks gebeurd en zijn dag begon eigenlijk als alle anderen. De emoties die hem naderhand parten spelen kan hij op dat moment nog niet tonen omdat deze gevoelens op dat moment nog niet speelden. Op het moment dat de aanslag gebeurd is, merk je dat Christian echt de professionele commissaris is die doet wat gebeuren moet en de ruimte voor de emoties komt pas later. En hoe. En ik denk dat dit ook een logische reactie is. Hij heeft dingen gezien die je nooit hoopt te zien of mee te maken. En door zijn beroep werd hij gedwongen om dit op zijn netvlies toe te laten en hierbij ook nog een besluit te nemen wat er verteld wordt aan de pers, aangezien de buitenstaander (zoals ik bijvoorbeeld) ook op de hoogte wilt blijven.

Wat voor mij een non-fictie boek altijd een bepaalde meerwaarde geeft, dat ik me meer in het boek kan inleven, is als het boek een fotokatern heeft. Dit is bij dit boek ook het geval. Hierdoor krijg je een nog beter beeld van het verhaal wat verteld wordt. En in dit geval ook nog van bepaalde locaties waar Christian het over heeft. Echt een mooi pluspunt aan dit boek.

Ik denk dat Christian met dit boek niet alleen een eerbetoon aan alle hulpverleners gedaan heeft, maar ook de leek duidelijk laat zien dat je in een beroep zoals hulpverlener vaak als eerste op de meest gruwelijke plekken komt en je dan toch je gevoel moet uitschakelen en moet handelen om alles in goede banen te leiden. En wat ik dan erg vind, is dat een verzekering zijn gezondheid niet serieus neemt, maar gelukkig zijn werkgever wel.

Dit is een boek wat ik echt iedereen kan aanraden om te lezen. En wat van mij verplicht gesteld zou mogen worden aan het ’tuig’ dat de hulpverleners meent te moeten aanvallen en hun geen ruimte geeft om hun vak te kunnen uitoefenen, waar je helaas ook steeds vaker over op het nieuws hoort.

Leesfragment

Ben je na het lezen van mijn recensie nieuwsgierig geworden naar dit boek? Lees dan zeker onderstaand leesfragment.

Gegevens van dit boek:
Titel: Die dag heeft Brussel geweend (en ik ook)
Auteur: Christian de Coninck
Uitgever: Houtekiet
Aantal pagina’s paperback: 176
Aantal pagina’s E-book: 117
ISBN paperback: 9789089247193
ISBN E-book: 9789089247025
Prijs paperback: € 19,99
Prijs E-book: € 12,99

Dit boek is o.a. verkrijgbaar bij de lokale boekhandel en Bol.com.