De aanslagen van 22 maart 2016

(Bron: Nos.nl)

Wij herinneren ons 22 maart 2016 nog als de dag van gisteren. De de dag dat er diverse aanslagen in en om de Belgische stad Brussel werden gepleegd. Bij deze aanslagen kwamen in totaal vijfendertig mensen om het leven en raakte ruim driehonderd mensen gewond. Wij kunnen ons nog goed herinneren dat wij die dag verbijsterd naar onze televisie hebben zitten kijken om op de hoogte te blijven van deze zwarte dag.

Gisteren, op 5 december 2022 startte het lange proces tegen de mannen die terecht staan voor het plegen van 32 moorden en 687 pogingen tot moord met een terroristisch motief. Wij zullen deze zaak op de voet volgen, want één ding is, wat ons betreft, belangrijk, de daders moeten gestraft worden!

De afgelopen jaren las Veronique ook een aantal boeken over deze aanslagen. Deze lichten wij in dit artikel graag nog eens uit.

Read more

Vero las: Joanie de Rijke & Tine Gregoor – Bommen in Brussel

We zagen op televisie dat het boek ‘Bommen in Brussel verschenen was, nadat we het item over dit boek gekeken hadden, wisten we dat dit weer een echt boek was wat bij Koukleum zou aansluiten. Dus we hebben New Book Collective meteen een mailtje gestuurd en niet lang erna kregen we een positief antwoord en niet veel later viel het boek dan ook in onze brievenbus. Hier willen we uitgeverij Vrijdag en New Book Collective harteliijk voor bedanken.

Informatie die te lezen is op de achterflap van dit boek: Op 22 maart 2016 ontploffen er bommen op de luchthaven van Zaventem en in het Brusselse metrostation Maalbeek. Na de aanslagen in Parijs en in andere Europese steden ontkomt ook België niet aan de terreur van de Islamitische Staat (IS) De explosies kostten het leven aan 35 mensen. Er vallen meer dan driehonderd gewonden. Journalist Joanie de Rijke en arts Tine Gregoor gaan voor dit boek op zoek naar betrokkenen van deze zwarte dag. Brussel ging op slot, het dreigingsniveau in het land werd verhoogd van drie naar vier. Wie herinnert zich niet meer waar ie was toen het nieuws bekend raakte?
Hoe kijken de slachtoffers en hun familie terug op deze dag? Wat vindt de Indiase stewardess Nidhi Cahaphekar, wier foto na de aanslagen de wereld rondging, van België? Heeft Beatrice de Lavalette, die op zeventienjarige leeftijd haar onderbenen verloor, de draad weer kunnen opnemen? Hoe verliep de gigantische molen van de hulpverlening die na de aanslagen op gang kwam? En wat hebben de veiligheidsmensen en beleidsmakers uit het 9/11 van België geleerd? Aan de hand van tientallen gesprekken schetsen de Rijke en Gregoor zowel een terug-als een vooruitblik. Of hoe ‘Hellhole’ Brussel destijds werd gedemoniseerd en weer overeind krabbelde.

Read more

Vero las: Jean Lambrecks, Els Schreurs & Jean-Pierre Adam – Dossier Dutroux: De waarheid

Op instagram zagen wij bij Saartjeinwonderbookland het boek ‘Dossier Dutroux: De waarheid’ en na gelezen te hebben waar het boek over ging, wist ik dit boek past bij ons. Na een mailtje naar de uitgever ontvingen wij het boek vrij snel in de brievenbus. Hier willen we Uitgeverij Vrijdag en New Book Collective hartelijk voor bedanken.

Informatie die te lezen is op de achterflap van dit boek: Eefje Lambrecks en An Marchal verdwenen in de nacht van 22 op 23 augustus 1995 in Blankenberge. Het duurde een jaar en twaalf dagen vooraleer de meisjes werden teruggevonden. Dat was het gevolg van het onderzoek dat door procureur Bourlet in Neufchâteau was opgestart na de verdwijning van de toen vijftienjarige Laetitia Delhez op 9 augustus. Het onderzoek, dat zeven jaar duurde, bracht Dutroux, Martin, Lelièvre en Nihoul voor het hof van assisen. De veroordeling volgde op 22 juni 2004. Omdat het uitgebreide onderzoek de families op cruciale punten in het ongewisse heeft gelaten, blijven de vragen, de pijn en de verontwaardiging. Zeker nadat Martin en Lelièvre vervroegd werden vrijgelaten.

De uitleg van de veroordeelden in het dossier Dutroux was vaak tegenstrijdig en niet in overeenstemming met de feitelijke gegevens. Reden genoeg voor Jean Lambrecks, de papa van Eefje, en zijn partner Els Schreurs om hun onderzoeken te blijven voortzetten. De afgelopen jaren werden ze daarbij ondersteund door Jean-Pierre Adam, een van de hoofdonderzoekers van de Cel Neufchâteau. In dit boek hebben ze nieuwe feiten achterhaald. Handelde Dutroux op eigen houtje of maakte hij deel uit van een groter, internationaal, crimineel netwerk met onder andere vertakkingen in Nederland en Duitsland? Waarom werden een aantal voor de hand liggende pistes – het rode autootje, de connectie met hotel Brazil in Blankenberge, L’Arche de Noé- niet meteen onderzocht? Had dit groter onheil kunnen voorkomen?

Read more

Vero las: Joost van Driel – Het bordeel aan het einde van de straat

We werden door New Book Collective benaderd of we een verrassingsboek wilden ontvangen. Nu ben ik meestal wel te vinden voor een uitdaging, ik heb in het verleden ook al eens bij Hebban meegedaan aan een verrassingsleesclub, toen las ik ‘Het is maandag vandaag‘. Helaas was ik daar destijds niet zo enthousiast over, dus ik was benieuwd of deze beter in de smaak zou vallen, maar ons werd verzekerd dat wij wel eerder dit soort boeken gelezen hadden. Dus we zijn de uitdaging aangegaan en niet veel later viel het boek dan ook op onze deurmat. Hier willen we uitgeverij Vrijdag en New Book Collective dan ook hartelijk voor bedanken.

Informatie die te lezen is op de achterflap van dit boek: Johans leven komt op zijn kop te staan wanneer de familie Opitz in zijn straat komt te wonen. Hij raakt in de ban de dochter en zijn vader voelt zich aangetrokken tot de buurvrouw. Maar waar komt deze excentrieke familie vandaan? Met welke schimmige zaakjes verdienen ze hun geld? En welke plannen heeft Sonia Opitz met haar nieuwe buurjongen? Op onnavolgbare wijze toont Joost van Driel hoe een vader en een zoon verstrikt raken in verlangens naar vriendschap en liefde.

Read more

Vero las: Jan Philipsen – Icoon

Ik zag dat Jan Philipsen een boek zou uitgeven over Rowwen Hèze. En dan niet over de band maar over de figuur ‘Rowwen Hèze’. Aangezien ik ook fan ben van de band ‘Rowwen Hèze’ wilde ik ook graag meer weten over dit boek. Na wat meer informatie gevraagd te hebben, kreeg ik het boek meteen opgestuurd van New Book Collective. Hier wil ik New Book Collective en Uitgeverij Vrijdag hartelijk voor bedanken.

Informatie die te lezen is op de achterflap van dit boek: “Christiaan Hesen (1853–1947) leefde als kluizenaar aan de oostrand van de Peel. De lokale bevolking van het peeldorpje America noemde hem Rowwen Hèze.
Rowwen is het dialect voor ruwe en Hèze duidt op zijn achternaam. In 1985 nam ik als bassist samen met de andere muzikanten het initiatief een band op te richten die zich vernoemde naar deze als onguur bekendstaande zonderling.
Toen ik mijn vader op de hoogte bracht over onze gekozen bandnaam vertelde hij uiterst verbaasd dat hij Rowwen Hèze als kind had ontmoet. Dat is nogal opmerkelijk want buiten het feit dat ik, noch mijn vader ooit in het dorp America woonde, moet deze ontmoeting mijn vader dermate geraakt hebben dat hij zich die herinnerde. Dit zette me in 2011, twintig jaar na het overlijden van mijn vader, aan om op zoek te gaan naar de reden waarom hij 60 jaar na dato zo onder de indruk was van die ontmoeting. En toen ik op zolder een Maria-icoon vond waarop elf ‘geleidingen’ staan, kreeg ik het leven van Rowwen Hèze aangereikt en kon ik beginnen schrijven. Icoon, het geromantiseerde levensverhaal van Rowwen (Christiaan) Hèze, geeft een kijkje in de geschiedenis en ontwikkeling van Noord-Limburg in de periode 1865–1929. Een verhaal hoe Rowwen Hèze zijn bijzondere gaven inzet en deelt met de samenleving die hem desondanks naar de rand van de maatschappij manoeuvreert. Icoon gaat over volharding en doorzettingsvermogen, karaktereigenschappen die de Noord- Limburgers van nu nog steeds kenschetsen.’

Read more

Tom de Smet – Hoe ik de beste vriend van een seriemoordenaar werd


Van uitgeverij Vrijdag ontving ik het boek “Hoe ik de beste vriend van een seriemoordenaar werd” om er een recensie over te schrijven. Hier wil ik uitgeverij Vrijdag hartelijk bedanken.

Informatie die te lezen is op de achterflap van dit boek: Claudy Pierret had verschillende moorden op zijn naam. Toch kon het Belgische gerecht hem niets maken. Ten einde raad werd undercoveragent Alpha 022 op de zaak gezet. Zijn taak: bevriend raken met Pierret en bewijzen tegen hem verzamelen. Een jaar lang werkte Alpha 022 op de zaak. Uiteindelijk slaagde hij erin Pierret, alias ‘het Monster van het Waasland’, veroordeeld te krijgen.
In Hoe ik de beste vriend van een seriemoordenaar werd vertelt Alpha 022 over deze bijzondere undercoveropdracht. Maar ook over de infiltratie in een internationale drugsbende, de ontmaskering van een roofmoordenaar, de ontmanteling van een terreurcel. Hij schuwt de minder fraaie kanten van het undercoverbestaan niet: de gevaren, de verlokkingen, de verslavingen. Dit boek geeft een unieke inkijk in het leven van een Belgische undercoveragent.  Read more