We zagen onze mensen al enkele dagen naar die wereld in dat scherm kijken naar allemaal speeltoestellen voor ons, terwijl we al aardig wat speelgoed hier hadden. We zijn hier al best verwend, die brommende Zwarte had al vier krabtonnen hier staan toen wij hier de eerste keer binnen kwamen. Onze mensen vertelden ook nog dat ze nog langs de dierenwinkel Petsplace in Heerlen waren geweest voordat ze bij ons op bezoek kwamen bij mama. Mama had dat al gehoord en ons aangespoord om extra ons best te doen, maar dat hadden we al verteld in ons eerste avontuur.

Maar onze mensen vonden dat we nog iets moesten hebben dat we konden klimmen. Ze durven ons zelfs aapjes te noemen, kun je je dat voorstellen? Terwijl we toch echt de elegantie van katten hebben. Maar goed… Daar hadden we het niet over… Onze mensen zochten dus een krabpaal voor ons uit. De dag erna ging de deurbel (dat ding maakt een herrie), die Zwarte slaat dan altijd op de vlucht, dus wij verstoppen ons ook maar een beetje, want die Zwarte zal wel weten wanneer hij zich moet verstoppen… En die Grote die maakt een lawaai alsof die deurbel nog niet genoeg herrie maakt. Nou, het mannenmens kwam met een gigantische doos weer naar binnen. Daar moesten we toch het fijne van weten…