Nadat we bij GrowingStories het boek ‘Souvenirs: Beter na Bataclan‘ gerecenseerd hadden waren we erg benieuwd naar de boeken die deze uitgeverij nog meer uitbrengt en één van de boeken was het boek ‘Niet horen Niet zien Niet zwijgen’ geschreven door Joyce de Ruiter. Nadat we de korte inhoud gelezen hadden, wisten we dat dit weer een echt boek voor ons zou zijn en na een mailtje naar de uitgever viel het boek niet viel later in de brievenbus. Hier willen we GrowingStories hartelijk voor bedanken.
Informatie die te lezen is op de achterflap van dit boek: Als Joyce zeventien is, zegt een arts tegen haar dat ze niet van waarde zal zijn voor de maatschappij. Hij suggereert dat ze maar een taal moet gaan leren. ‘Dan kun je misschien een keer een boek vertalen.’ Meer zit er voor haar niet in, is zijn boodschap.
Joyce weet op dat moment net dat ze lijdt aan het zeer zeldzame Ushersyndroom, dat ervoor zorgt dat ze steeds slechter gaat horen en zien en rond haar veertigste doof en blind zal zijn. De diagnose maakt dat ze haast heeft: ze wil alles zien, alles doen, alles leren, alles meemaken voordat haar wereld definitief donker en stil wordt. Ze is in voortdurend gevecht met haar ziekte, wanhopig op zoek naar een manier om er blij mee te zijn – tot ze inziet dat dat een strijd is die ze nooit kan winnen. Dan begint ze ervan overtuigd te raken dat ze de wereld iets te vertellen heeft. Dat ze straks niet meer kan horen of zien, hoeft niet te betekenen dat ze ook zal zwijgen.