Ik zag in de aanbiedingsfolder van uitgeverij Meulenhoff dat er een boek zou uitkomen, geschreven door Dieuwertje Blok, over het tienerdagboek van haar Joodse moeder tijdens de tweede wereldoorlog. Dit trok natuurlijk meteen mijn aandacht en we ontvingen dan ook rond de verschijningsdatum een recensie-exemplaar. Hier willen we uitgeverij Meulenhoff hartelijk voor bedanken.

Informatie die te lezen is op de achterflap van dit boek: ‘Henny Gazan, mijn moeder, was zeventien toen de oorlog uitbrak. Ze was tweeënhalf jaar ondergedoken. Tweeënhalf jaar kon ze niet naar buiten en zat ze avondenlang verstopt in een kast. Ook mijn grootouders doken onder en overleefden zo de oorlog. De rest van mijn familie van moederskant heb ik nooit gekend, ze zijn vrijwel allemaal vermoord. Mijn moeder wist daardoor als geen ander wat vrijheid betekende. Ze koos er echt voor om niet te haten, ze keerde zich niet af van de wereld.’

Die zin om te leven, de vrijheid zie je ook terug in het bijzondere oorlogsdagboek (1939-1942) dat Dieuwertje en haar zussen vonden na het overlijden van hun moeder, Henny Gazan. Je leest over een vrolijke, intelligente jonge meid, die om de haverklap verliefd was: ‘Op één van hen ben ik absoluut verliefd, maar wie het is, weet ik niet.’ Het is een licht en luchtig tienerleven, totdat je je realiseert dat het 1939 is.

Dieuwertje Blok duikt in het verleden van haar moeder en leert haar, en zichzelf, daardoor steeds beter kennen. Het dagboek, dat in deze uitgave integraal is weergegeven, wordt aangevuld met brieven, herinneringen en anekdotes; zo geeft Dieuwertje context bij alles waar haar moeder over schreef. Ze schijnt haar licht op het wonderbaarlijke ‘kamp’ in het Lloyd hotel in Amsterdam, waar vanaf 1938 Joodse vluchtelingen uit Nazi-Duitsland werden opgevangen en waar Henny vaak te vinden was op dansavonden. In dit boek puzzelt Dieuwertje het leven van Henny, en alle jongeren die ze ontmoette, bij elkaar en schetst daarmee het ontroerende portret van een bijna verdwenen generatie.