Toen ik de persmail kreeg van HarperCollins Holland over dit boek, was mijn interesse gewekt. Als vrouw alleen rennen door een land als Iran, leek me een behoorlijke opgave, door de leefwijze die ze daar hebben, en de verschillen tussen man en vrouw. Ik was dus meteen nieuwsgierig. Ook moest ik bij dit boek meteen denken aan ‘Mijn reis met Gobi‘ wat ik eerder met veel plezier gelezen had. Dus ik heb gereageerd dat ik dit boek erg graag wilde lezen en recenseren. Ik ontving dan ook een recensie-exemplaar van HarperCollins Holland in de bus. Hier wil ik ze dan ook hartelijk voor bedanken.
Informatie die te lezen is op de achterflap van dit boek: Kristina Paltén is mid-dertig als haar wereld instort: haar relatie loopt stuk, ze verliest haar baan en krijgt ook nog te horen dat ze geen kinderen kan krijgen. Op dat moment besluit ze te gaan hardlopen, als uitlaatklep en als “medicijn’.
Hardlopen is het puzzelstukje waarmee ze haar leven weer bij elkaar krijgt, maar ze wil meer. Haar nieuwe doel wordt een tocht dwars door Iran. Tijdens het lopen wil ze een brug slaan tussen het Westen en de islam, vertrouwen wekken bij de lokale bevolking en vrouwen aanzetten tot sporten. Een fysieke uitdaging – 1840 kilometer in temperaturen die variëren van het vriespunt tot 45 graden – maar ook een culturele: ze spreekt de taal niet, is afhankelijk van de mensen die ze ontmoet en ze loopt letterlijk tegen de beperkingen van het Iraanse regime op. Maar de Iraniërs delen hun huis en eten graag.
Dit heftige, mooie en inspirerende reisverslag voert je mee langs ontmoetingen tussen een Westerse sporter en mensen die hun huis en hart openen voor het onbekende.