In de aanbiedingscatalogus zag ik dat Remona de Hond een boek zou gaan uitbrengen. Aangezien ik eerder het boek van haar overleden man Marc de Hond gelezen had, was ik erg benieuwd naar dit boek. Na een mailtje gestuurd te hebben naar de uitgever, kregen we al snel een positief antwoord en rond de verschijningsdatum viel het boek dan ook op onze deurmat. Hier willen we Lev. Boeken dan ook hartelijk voor bedanken.
Informatie die te lezen is op de achterflap van dit boek: ‘Laat je tranen vloeien tot een vijver en ga daar in de zomer met de kinderen op varen, en in de winter op schaatsen.’ Dit waren de laatste woorden van Marc de Hond voor zijn vrouw Remona in zijn gefilmde afscheidsspeech. In dit boek vertelt zij over haar leven met Marc, maar vooral over haar nieuwe leven zonder Marc. Ze spraken samen met de kinderen veel over hun leven na zijn overlijden. Hij gaf haar de kracht, rust en wijsheid mee om verder te gaan, maar rouw en verdriet laten zich niet altijd sturen.
Een eerlijk en veerkrachtig boek over afscheid nemen, rouw en bovenal liefde.
De cover
De cover heeft een golvend patroon waarin een kleurverloop te zien is van oranje naar rood. Hier overheen staat in witte letters de titel. Eronder staat in kleine letters ‘ Mijn nieuwe leven zonder Marc’. Ik denk dat door het kleurgebruik de cover mij wel opgevallen zou zijn in de boekhandel, waardoor ik het boek dan opgepakt zou hebben om de achterflap te lezen.
De auteur
Remona de Hond-Fransen is oud-topsporter die zich toelegde op de meerkamp. Ze beëindigde haar carrière in 2014. Vanaf 2011 had ze een relatie met Marc de Hond. Ze trouwden in 2019 en hebben twee kinderen.
Mijn mening
Twee jaar geleden las ik ‘Licht in de tunnel‘ het boek wat Marc de Hond schreef net voor hij stierf en wat na zijn dood uitgegeven is. Van dit boek was ik erg onder de indruk, vooral door de positiviteit die dit boek uitstraalde. Dus toen ik hoorde dat zijn vrouw een boek uit ging brengen over de tijd na het overlijden van Marc, en hoe ze haar leven zonder Marc oppakt, was ik hier ook erg benieuwd naar. Door het mooie verhaal van ‘Licht in de tunnel’ gun je Remona en hun twee kinderen al het goeds op de wereld en is het fijn om nu te kunnen lezen hoe het met ze gaat.
Wat meteen opvalt als je het boek gaat lezen is dat Remona terug in de tijd gaat naar het moment dat Marc nog leefde. Het gaat niet goed met Marc en ze gaat hun familie bellen om langs te komen om afscheid te nemen. Hierin merk je al meteen hoe open en sterk zij hierin staan. Zo krijgt ze na het bezoek van een van de neven een berichtje met de tekst:
Was superfijn vanmiddag! Dank je wel! Ik ben denk ik mijn jackje vergeten. Kan mijn broer het morgen meenemen?
Hieruit blijkt voor mij al meteen hoe deze familie in het leven staat en hoe Marc met zijn naderende afscheid om ging. Je verwacht dat het afscheid met superveel verdriet zou gaan, maar Remona krijgt een berichtje dat het superfijn was. Ontzettend vreemd om te horen, maar ik denk dat het ook fijn is als het op zo’n manier kan. Dit lees je ook steeds in het verhaal van Remona. Door heel open te zijn, ook naar de kinderen toe, kunnen ze Marc ‘levend’ houden in hun herinneringen, maar is er ook voldoende ruimte voor verdriet. De positiviteit van Remona gaat hand in hand met verdriet om het gemis van Marc, maar dan denkt Remona terug aan de woorden van Marc en weet ze dat ze er het beste van moet maken en dat doet ze vervolgens ook.
Dit boek is niet alleen een eerbetoon aan Marc en de manier hoe hij in het leven stond, maar laat ook zeer duidelijk zien dat verdriet mag bestaan, maar dat ondanks zo’n groot verlies er ook ruimte is voor nieuw geluk. En Marc zou niks anders gewild hebben.
Wat ik ook erg mooi vond is hoe Remona omschrijft dat haar jongste kind James eigenlijk te jong was om Marc te herinneren, maar gaandeweg het boek lees je toch dat James bepaalde herinneringen heeft en zijn vader met momenten mist. Ook Livia mist haar vader, maar is aan de andere kant al bezig om een nieuwe papa uit te zoeken. Hier heb ik echt om moeten lachen. Zo blijkt dat kinderen, zeker op jonge leeftijd heel anders met verdriet om gaan als volwassenen en dit eerder als een feit aannemen en niet zo veel over het waarom nadenken.
Op een bepaald moment wordt het Remona toch teveel en dit uit zich doordat ze ziek wordt. Op een bepaald moment vraagt ze de hulp van haar ouders om haar te helpen, zodat ze de tijd krijgt om op te knappen. Dat ze ook durft te laten zien hoe het verdriet haar toch klein krijgt, vind ik erg goed, want ook de meest positieve persoon kan niet altijd alleen maar positief zijn en heeft soms ruimte nodig om dingen te verwerken. Dit is een boek wat je echt in één ruk uitleest en wat er voor zorgt dat je nog meer respect krijgt voor Remona, haar kinderen Livia en James en natuurlijk Marc.
Remona heeft ook zelf het luisterboek ingesproken en je merkt toch altijd als de auteur zelf het boek inspreekt dat het net wat intenser is. Ze weet precies hoe ze bepaalde zinnen bedoelde en laat dit ook aan de intonatie van haar stem horen. Hierdoor was het voor mij extra fijn dat ik het boek ook kon luisteren tijdens het lezen. Dit zorgde er voor dat het boek nog wat meer bij mij binnen kwam. Als je een mooi non-fictie boek wilt lezen en/of luisteren, dan kan ik je echt alleen maar aanraden om naar dit boek te kijken en dit snel op te pakken.
Leesfragment
Ben je nieuwsgierig geworden naar dit boek, lees dan zeker onderstaand leesfragment.
Laat-je-tranen-vloeien-tot-een-vijverGegevens van dit boek:
Titel: Laat je tranen vloeien tot een vijver
Auteur: Remona de Hond-Fransen
Uitgever: Lev. Boeken
Aantal pagina’s paperback: 208
Aantal pagina’s e-book: 208
Verteller luisterboek: Remona de Hond-Fransen
Duur luisterboek: 05:34:54
ISBN paperback: 9789400514621
ISBN e-book: 9789044933635
ISBN luisterboek: 9789046177150
Prijs paperback: € 20,99
Prijs e-book: € 12,99
Prijs luisterboek: € 15,99
Dit boek is o.a. verkrijgbaar bij de lokale boekhandel, Bol.com, Boekenwereld en Bruna.
Dit boek is ook te beluisteren via Kobo Plus en Storytel.