We ontvingen een persmail over het boek ‘Geen weg terug’. Nadat ik gelezen had, waar het boek over ging, werd ik toch wel nieuwsgierig, dus ik heb terug gemaild en al snel kregen we een positief antwoord en rond de verschijningsdatum viel dan ook het recensie-exemplaar in onze brievenbus. Hier willen we HarperCollins Holland uiteraard hartelijk voor bedanken.

Informatie die te lezen is op de achterflap van dit boek: Wat gebeurt er in de ‘heropvoedingskampen’ voor Oeigoeren in China? In de media wordt gesproken van misdrijven tegen de menselijkheid en culturele genocide, maar van de personen achter het nieuws – de Oeigoeren zelf – horen we zelden iets. Tot nu.

‘Geen weg terug’ is het verhaal van de Oeigoerse Mihrigul Tursun. Ze overleefde meerdere kampen en werd ter dood veroordeeld, maar kon met veel geluk naar het buitenland vluchten. Als een van de weinigen durft ze over de onmenselijke omstandigheden en martelmethoden te vertellen. Ondanks de dreiging van China, die zelfs in ballingschap niet verdwenen is, heeft ze de moed om over het leed te schrijven dat de Oeigoeren moeten doorstaan. ‘Geen weg terug’ is een schrijnend maar prachtig geschreven ooggetuigenverslag over misdaden die te lang genegeerd zijn.

De cover

Op de cover staat een foto, naar mijn gevoel is dit Mihrigul Tursun. Het is een half gezicht. Naast de foto staat op een zwarte achtergrond de titel van het boek en eronder staat de tekst ‘Hoe ik als Oeigoerse vrouw de Chinese ‘heropvoedingskampen’ overleefde’. Deze tekst maakt mij nieuwsgierig en hierdoor zou ik het boek zeker opgepakt hebben in de boekhandel.

De auteurs

Mihrigul Tursun zat meerdere keren gevangen in de Chinese ‘heropvoedingskampen’ in Xinjiang. In 2018 legde ze haar aangrijpende getuigenis af voor het Amerikaanse Congres en ontving de Citizen Power Award.

Andrea Hoffman is al twintig jaar correspondent voor het Duitse Focus Magazine. Eerder schreef ze ‘Het meisje dat van IS won‘, dat een prestigieuze PEN-award ontving.

Mijn mening

Ik wist eigenlijk nog niet veel over China. Ik wist wel dat het een heel streng regime had, maar van de ‘heropvoedingskampen’ had ik nog niet eerder gehoord, dus ik was hier wel benieuwd naar. In de proloog landt Mihrigul met haar kinderen met het vliegtuig in Washington en op het vliegveld rennen de kinderen angstig weg voor een man in uniform. Hierin merk je meteen dat de kinderen ook een hoop meegemaakt hebben en dat ze hierdoor angstig zijn voor mensen in uniformen. Ik vraag me meteen af waardoor en wil dan ook meteen verder lezen. Dus ik sla snel de pagina om. Hier gaan we terug in de tijd en leren we Mihrgul kennen als ze als kind bij haar oma opgroeit. Wat ook meteen opvalt als Mihrigul over haar thuissituatie vertelt, is dat er geen elektriciteit is, en ze nog geen stromend water hebben. Doordat ze goed kan leren krijgt ze een studiebeurs en besluit ze door te leren in Egypte.

Dit boek zou iedereen moeten lezen, want je denkt dat dit alleen in het verleden gebeurde, echter dit gebeurt vandaag de dag nog steeds in China. Het lijkt natuurlijk iets van ver weg, en heel soms lees je er een heel klein stukje over in de krant of zie je er een klein stukje over op tv, maar het is in China nog steeds actueel. Onder het lezen had ik steeds het gevoel alsof ik een boek over de tweede wereldoorlog aan het lezen was. Tijdens de tweede wereldoorlog hadden joden, zigeuners enz. volgens de Duitsers geen bestaansrecht, in China hebben de Oeigoeren geen bestaansrecht en de Chinezen willen dit volk het liefst uitroeien. De zogenaamde ‘heropvoedingskampen’ zijn een echte hel op aarde. Het continue in de gaten gehouden worden door camera’s en bij de minste of geringste beweging in de richting van een van de andere gevangenen, krijgen ze een waarschuwing. Het strenge regime in de heropvoedingskampen is ongelofelijk gruwelijk en de mishandelingen zijn echt mensonterend. Wat Mihrigul daar meemaakt, is onbegrijpelijk en dat zelfs ook haar familie gevangen genomen wordt, omdat zij in Egypte onderwijs volgde en niet trouw was aan China is voor ons Europeanen absoluut niet voor te stellen.

Mihrigul is een ontzettend moedige vrouw die voor haar principes blijft staan en zelfs de gruwelijkste mishandelingen doorstaat. Als ze zelfs in de dodencel terecht komt en hier met veel geluk uit weet te komen, wordt ze het land uitgezet, maar ondertussen wel nog steeds door de Chinese autoriteiten in de gaten gehouden.

Dit boek moet echt gelezen worden, zodat deze heropvoedingskampen tot het verleden gaan behoren en de Oeigoeren gewoon het recht op leven hebben. Want deze mensen leven hun eigen leven, in hun eigen omgeving, zonder problemen te veroorzaken en de Chinese autoriteiten willen ze uitroeien. Onbegrijpelijk gewoon.

Leesfragment

Ben je nieuwsgierig geworden naar dit boek? Lees dan onderstaand leesfragment.

Geen-weg-terug

Gegevens van dit boek:
Titel: Geen weg terug
Auteur: Mihrigul Tursun & Andrea C. Hoffmann
Uitgever: HarperCollins Holland
Vertaald door: Jasper Mutsaers
Aantal pagina’s paperback: 287
Aantal pagina’s e-book: 178
ISBN paperback: 9789402710366
ISBN e-book: 9789402766004
Prijs paperback: € 21,99
Prijs e-book: € 4,99

Dit boek is o.a. verkrijgbaar bij de lokale boekhandel, Bol.com, Boekenwereld en Libris.