We zagen in de catalogus van de uitgeverij dat er een non-fictie boek uit zou komen met de titel ‘Terroristenjager’. Dit klonk als een echt Koukleum-boek en na de korte inhoud gelezen te hebben, wist ik het helemaal zeker. Dit boek wilde ik heel graag lezen. Na een mailtje naar de uitgever, kregen we al snel een positief antwoord en vrij snel na verschijning ontvingen we dit boek dan ook in de brievenbus. Hier willen we uitgeverij Lannoo hartelijk voor bedanken.

Informatie die te lezen is op de achterflap van dit boek: België, 15 januari 2015. In Verviers vallen leden van de Speciale Eenheden binnen in een rijtjeshuis waar drie IS-terroristen broeden op een aanslag. Het vuurgevecht komt een week na de dodelijke aanslag op de redactie van Charlie Hebdo en is het begin van een terreurgolf in België en Frankrijk.

In de frontlinie staat hoofdinspecteur Lionel D. van het Speciaal Interventie Eskadron (SIE). Voor het eerst getuigt een lid van het eliteteam van de federale politie over zijn leven en werk. De loodzware opleiding, de inzet op leven en dood, de dagelijkse strijd tegen gangsters en geweldenaars. Hoe zijn gezin hem overeind houdt en hij tijdens de slopende oorlog tegen de terreur opnieuw vader wordt. En hoe de jacht op Abdeslam hem en zijn collega’s voorgoed verandert.

De cover

Op de cover zit een agent van de speciale eenheid met volledige uitrusting en wapen tegen een muur. Erboven staat de titel van het boek en er onder staat een quote. Dit maakt mij nieuwsgierig. En hierdoor zou ik het boek zeker opgepakt hebben in de boekhandel.

De auteurs

Lionel D. is brevethouder 115 bij het Speciaal Interventie Eskadron (SIE) van de Directie Speciale Eenheden (DSU). Dat is het beste getrainde interventieteam van de Belgische federale politie en het ultieme wapen in de strijd tegen terrorisme en misdaad.
Annemie Bulté is senior journalist bij het weekblad ‘Humo’. Ze schreef ook ‘Overlever van de Bende van Nijvel’ en ‘Niet schieten, dat is mijn papa!’ met David van de Steen.

Boektrailer

Mijn mening

Ik was erg benieuwd naar dit boek. Zoals jullie weten ben ik best geïnteresseerd in alles wat met bestrijding van het terrorisme te maken heeft. Ik lees er boeken over en als er documentaires over op tv zijn dan zijn wij ook meestal aan de tv gekluisterd. Dus dit was een boek wat weer perfect in ons straatje past. Ook hebben we de televisieseries ‘Kamp Waes’ en ‘Kamp van Koningsbrugge’ gekeken. In beide programma’s komen vijftien gewone burgers, die denken dat ze mentaal en fysiek sterk genoeg zijn om de opleiding van de Special Forces aan te kunnen. Bij Kamp Waes waren dit 15 Belgische deelnemers en bij Kamp van Koningbrugge waren dit 15 Nederlandse deelnemers. De presentator levert zijn mensen af aan een team van zeer ervaren specialisten, die de rekruten onder handen gaat nemen.

En ik denk, dat de deelnemers in deze programma’s nog gespaard worden, ten opzichte van de echte opleiding van de Speciale eenheid. En zoals Lionel (Lio in het boek) dit ook beschrijft wordt dit ook duidelijk dat ze een echt zware training krijgen waarbij ze minimaal slaap krijgen en dan toch nog perfect moeten presteren.

Het boek is opgedeeld uit twee delen en je merkt een duidelijk verschil in deze twee delen. Het eerste deel gaat over de eerste jaren en het arresteren van zware criminelen. In het tweede deel staat echt het bestrijden van terrorisme centraal en hier zie je ook duidelijk de verschuiving van het werk van de SIE. Hadden de zware criminelen nog respect voor de SIE, de terroristen hebben dit duidelijk niet en hierdoor moeten deze goed getrainde mannen opeens voor hun leven vrezen. Tijdens het lezen merk je ook dat het gevoel veranderd onder de leden van dit speciale team. Waar er eerst vooral lol gemaakt werd en uitgekeken werd naar een interventie, verdwijnt dat op den duur bij het najagen van de terroristen. Het plezier gaat er vanaf en er komt angst voor terug. Ook al willen ze dat voor elkaar niet toegeven.

Ik merkte dat ik echt vastgezogen zat in het boek. Mijn gevoel was in het begin een beetje dat het de macho’s waren die de problemen wel even kwamen oplossen als de ‘gewone’ politie het niet aankon. Echter des te verder je in het boek komt, merk je dat het stuk voor stuk mannen zijn, die van hun beroep houden en het land willen dienen. Zelfs als ze eigenlijk niet meer kunnen gaan ze door, want dat is ze ook zo aangeleerd.

Wat ik altijd heel speciaal vind, is, als in een non-fictie boek een fotokatern zit. Dit is in dit boek ook het geval. Je ziet bijvoorbeeld de schade na het vuurgevecht in Verviers op 15 januari 2015. Ik denk dat menig pand in een oorlogssituatie er beter uitziet.

Het boek is opgetekend door Annemie Bulté, maar ik had onder het lezen continue het gevoel alsof Lionel zelf het verhaal aan het vertellen was. Ook kwamen er op een bepaald moment andere leden van zijn team aan het woord. Ook deze spraken met heel veel gevoel. Je merkt dat ze kameraden zijn en dat ze, voor mijn gevoel, ook nu, na de periode bij het SIE, nog steeds voor elkaar klaar staan.

Wat wel heel duidelijk wordt, en wat al vaker duidelijk is geworden, is dat de overheid de waarde van het werk van de SIE niet goed weet in te schatten. Als een van de leden van het SIE eretekens wordt beloofd, krijgt hij ze uiteindelijk toch niet… Terwijl naar mijn gevoel, als ik het boek lees, ieder lid dit ereteken verdient. Zij zorgen ervoor dat wij iedere nacht met een gerust hart naar bed kunnen gaan. Ik had al veel respect voor de speciale commando’s, maar na het lezen van dit boek, is dat alleen maar meer geworden.

Leesfragment

terroristenjager

Gegevens van dit boek:
Titel: Terroristenjager
Auteur: Lionel D. & Annemie Bulté
Uitgever: Lannoo
Aantal pagina’s paperback: 240
Aantal pagina’s e-book: 240
ISBN paperback: 9789401469876
ISBN e-book: 9789401475723
Prijs paperback: € 22,99
Prijs e-book: € 12,99

Dit boek is o.a. verkrijgbaar bij de lokale boekhandel, Bol.com, Bruna en Bazarow.