Het is een tijdje stil geweest, maar onze mensen bergen tegenwoordig hun laptops meteen op nadat we een kabeltje doorgebeten hadden. Gelukkig waren ze vandaag minder aan het opletten en konden we er weer snel achter kruipen om jullie te vertellen hoe het gaat.
Stitch onder het mes
Omdat Stitch mij, Lilly, wel erg leuk begon te vinden en onze mensen zeiden dat ze geen kindjes willen van mijn broertje en mij mocht hij alweer alleen bij dierenarts Maureen op bezoek. Maar ik vraag me af of hij Maureen nu nog zo lief vindt. Ik heb hem horen mopperen dus volgens mij is die liefde en beetje bekoeld. Maureen heeft hem zomaar zijn knikkers afgepakt. ? Misschien kan Stitch dat beter zelf vertellen… Ik kan me er niet meer veel van herinneren, maar het mannenmens bracht me naar de dierenarts en daar ging dat mannenmens met mij naar binnen om met die mevrouw vooraan (onze mensen zeggen altijd de assistente) te kletsen en vervolgens laat hij me zomaar achter. Dat mannenmens mag met allerlei andere vrouwen praten en ik knuffel alleen maar met mijn zusje en dat mag niet… Ik begrijp er echt niks van. Maar goed, nadat het mannenmens weg was, werd ik opeens heel slaperig en doordat onze mensen zoveel vertrouwen in de dierenarts hebben, ben ik maar gewoon gaan slapen, want wat kan mij gebeuren…. Had ik dat maar nooit gedaan….? Toen ik weer wakker werd, merkte ik dat er iets weg was en dat ik een wondje had… verdorie dat wondje had ik nog niet toen ik ging slapen. Ik ben dat wondje meteen gaan controleren en….? wat blijkt… mijn ballen… mijn knikkers zijn mij zomaar afgepakt. Mij is niks gevraagd hé!!! Zou die Maureen zelf geen knikkers hebben dat ze die van mij steelt? En het erge is nog wel… Mijn mensen komen me ophalen en lijken het ook nog goed te vinden en betalen er zelfs voor…. maar niet aan mij. Het waren toch mijn knikkers? Ik had dan toch betaald moeten worden… ik ben thuis maar verder gaan slapen… Al heb ik wel tegen Lilly gezegd dat ze een oogje in het zeil moest houden, anders pikken ze dadelijk nog meer van me.
Faisca Kruipzak Designed by Lotte
Onze mensen waren een hele tijd geleden weer eens bij dierenwinkel Jumper, omdat ze ons toch wel heel lief vinden, (nu zijn we dat natuurlijk ook) hebben ze toen een cadeautje voor ons gekocht. Alleen onze mensen zeggen dat we niet snappen hoe we het cadeautje moeten gebruiken… Ze kochten een Faisca Kruipzak, designed by Lotte, voor ons. Deze kruipzak wordt eigenlijk gebruikt om in te slapen of om in te spelen, maar wij vinden het veel leuker om er bovenop te liggen en te spelen. We vinden het een beetje akelig om er in te kruipen. Hij blijft niet echt open staan, dadelijk zitten we klem en vinden we de uitgang niet meer. Nee, laat ons er maar lekker bovenop spelen en slapen.
Springveertjes
Ons vrouwenmens had weer iets gezien op internet… en doordat Die Zwarte altijd alle speeltjes in het water gooit was ze wel nieuwsgierig. Die Zwarte is sowieso wat lang met Die Grote omgegaan denken we. Als onze mensen haar favoriete speeltje gooien, gaat ze erachteraan en brengt het zelfs terug, zodat onze mensen er nog eens mee kunnen gooien… Je snapt waarom ze teveel met Die Grote om gaat hé? Ze denkt soms echt dat ze ook een hond is… maar uhm goed waar hadden we het over? Oh ja…. ons vrouwenmens zag kattenveertjes op internet voorbijkomen en na een filmpje gekeken te hebben, was ze verkocht. Dit kon ideaal zijn voor Die Zwarte… want zij denkt steeds dat haar speeltjes gedoopt moeten worden. Als het aan Die Zwarte lag, waren alle speeltjes heilig verklaard zo vaak zijn ze al gedoopt in de drinkbak van die Grote. Maar vandaar dat ons vrouwenmens dacht dat de kattenveertjes ideaal zouden zijn voor die Zwarte, want die kon ze gewoon in het water gooien, echter ze kijkt er absoluut niet naar om… Dat is weer een voordeel voor ons… Extra speelgoed en we kunnen zeggen dat vinden wij zeker niet erg. Dit speelgoed is veel leuker dan wij van te voren gedacht hadden. We vliegen door het hele huis achter de kattenveertjes aan tot onze mensen er knettergek van worden. Het ’s nachts mogen we er al niet meer mee spelen, want deze kattenveertjes maken best veel geluid als ze over de vloer glijden…
Kattenbonks
Omdat wij de kattenveertjes toch wel erg leuk vonden en onze mensen nog een cadeaubon van Bol.com hadden, werden wij nog meer verwend. Want ze waren ook wel benieuwd of die Zwarte de bonks, een ander soort kattenveertje, wel interessant zou vinden. Wij waren ons al aan het verheugen, want die Zwarte is een aparte en vind niet alles leuk, maar wij zijn nog niet zo door en door verwend en waren ons al aan het verheugen. Deze Bonks kunnen door onze mensen weggeschoten worden. En volgens mij vindt vooral het mannenmens dat misschien nog wel leuker als dat wij de Bonks vinden. 😀 Maar deze Bonks zijn wel veel kleiner, dus die rollen ook sneller overal onder. Dus wij proberen ze vaak al zelf onder de koelkast, diepvries enz. uit te halen, maar dat lukt natuurlijk niet altijd en daar worden onze mensen niet altijd blij van, want zij zijn iedere keer de meubels aan het verschuiven. Maar deze Bonks zijn echt superleuk om mee te spelen.
Cappuccino en andere dingetjes
We groeien ook nog steeds en we merken dat het steeds makkelijker wordt om overal op te komen. Eerst hadden we nog moeite om op de vensterbank te springen, maar dat gaat nu heel makkelijk. En als onze mensen met die Grote naar buiten gaan, kunnen we altijd controleren of ze echt weg zijn, voor we kattenkwaad uit gaan halen. En als we vermoeden dat ze bijna terug zijn, dan gaan we weer heel braaf of de vensterbank zitten. Dat ziet er toch heel onschuldig uit, vind je ook niet?
Ons vrouwenmens drinkt graag cappuccino en soms doet ze extra moeite en maakt ze er extra opgeklopte schuim bij. En dat schuim vinden wij ook wel lekker. Soms laat ons vrouwenmens ons een beetje proeven en dan is het echt feest voor ons. 🙂
Stitch speelt tegenwoordig ook vaker met die Grote… Maar ik, Lilly, vind die Grote nog een beetje te groot. Gelukkig zeggen onze mensen tegen die Grote altijd dat zij voorzichtig moet zijn met mij en dat ze met Stitch moet spelen, omdat Stitch al groter is dan mij. Daar ben ik wel blij om. Want die Grote is wel echt groot….
Nu zijn jullie weer een beetje op de hoogte van ons leventje in huize Koukleum en moeten wij stoppen met typen, want wij horen onze mensen terug komen en wij mogen eigenlijk niet aan de laptop komen, nadat we een kabeltje doorgebeten hebben. Dus we hopen dat we snel weer ons verhaal aan jullie kunnen vertellen. Tot dan…
Liefs en een pootje van…
