We zijn ondertussen alweer een dikke drie weken hier en we voelen ons hier al echt thuis. We beleven hier genoeg en krijgen onze tijd erg goed om. Ook willen we jullie bedanken dat jullie onze avonturen leuk vinden en graag lezen. Dan weten we dat we verder kunnen gaan hiermee. Maar soms is het ook even iets minder leuk hier…

Boos

Soms worden de mensen wel eens boos op ons, maar dan doen we iets wat volgens hun niet mag. Tenminste dat zeggen ze dan. Al weten we niet waarom het niet mag. Zo hebben ze een kast waar ze heel trots op zijn en waar wij ook lekker doorheen kunnen rennen. Daar staat iets in, wat hun boeken noemen. En daar kunnen we tijdens het langs rennen ook heel goed onze tandjes inzetten… maar volgens ons vinden onze mensen dat niet zo leuk… We snappen niet zo goed waarom niet, want volgens ons worden die boeken hier net mooier van, maar blijkbaar denken de mensen daar anders over… Dus nu doen we het maar gewoon als zij het niet zien, want we willen hun gewoon helpen om die boeken mooier te maken.

Eten

Maar soms weten ze ook niet goed wat ze moeten… of ze boos moeten zijn of dat ze moeten lachen… Ik, Stitch, ben al iets groter dan Lilly dus ik kan ook al iets hoger springen en onze mensen willen liever niet dat we op dat stuk komen waar zij hun eten klaar maken… zij noemen dat het aanrecht hoorden we. Maar op dat aanrecht had het mannenmens zijn eten, hij zei dat het een boterham was, staan, terwijl hij achter zich in de koelkast bezig was… Dat was mijn kans… Ik, Stitch, sprong snel op dat aanrecht om bij dat smakelijk hapje te komen… maar voordat ik kon eten, draaide het mannenmens zich weer om… En hij wilde boos zijn, maar ik zag dat hij ook moest lachen dat ik toch wel zo slim was geweest. Dus volgende keer ga ik gewoon weer proberen… misschien kunnen Lilly en ik het dan samen doen. Dan gooi ik het eten naar Lilly en kan zij er snel mee wegrennen.

Maar eigenlijk hebben we dat menseneten niet eens nodig. We hebben steeds genoeg te eten… Al bromt die Zwarte wel eens als we uit haar bakje willen eten op het moment dat zij aan het eten is…. maar dan kunnen we nog altijd uit de bak van die Grote eten, al zeggen onze mensen dan altijd dat we gaan blaffen als we dat eten, maar dat geloven we niet. Tot nu toe hebben we dat nog niet gedaan en zo heel veel eten we daar niet van, want dat eten is aangepast op die Grote en zij heeft dus ook hele grote brokjes….

Met al dat eten, moeten we natuurlijk ook aan de lijn blijven denken… maar we hebben het geluk dat we een mooie workout kunnen doen hier. Onze mensen denken echt overal aan. Maar we wisten nog niet dat ze met dat gekke apparaat waar ze die foto’s mee maken ook konden filmen en ze mij, Lilly, ongevraagd gefilmd hebben. Ik moet toch eens de kattenbond vragen of dat zomaar mag…. gelukkig heb ik nog een goed figuur….

Maar na al dat eten, onze wereld verder ontdekken en onze work-out is het natuurlijk ook tijd om bij te komen en moeten we ook slapen, zodat we nieuwe kattenkwaad kunnen bedenken…. Daar vertellen we jullie beslist in een van de volgende avonturen over.

Pootje van…