Voorheen interviewden wij de auteurs altijd tijdens ons eigen evenement, Koukleum meets auteurs, maar sinds Covid-19 is dit natuurlijk niet meer mogelijk. Daarom zullen we dit, in de toekomst, digitaal gaan doen.

Via Instagram kwamen we Shannon tegen en na een mailtje ontvangen te hebben, kwamen we in contact met deze mede-Limburger. Omdat we toch graag wat meer over haar wilden weten, zijn we in gesprek gegaan met Shannon. Lezen jullie mee?

Voor de mensen die je niet kennen, wie is Shannon Blezer?

Mijn naam is Shannon Blezer, ik ben geboren op 31 maart 1993. Ik woon samen met mijn twee hondjes in Geleen en doe vrijwilligerswerk bij het dierenasiel. Ik ben een enorme dierenvriend. Sinds kort mag ik mezelf schrijfster noemen, ik heb namelijk een boek geschreven over mijn leven met een eetstoornis (anorexia). Ik ontwikkelde mijn eetstoornis op dertienjarige leeftijd. Zonder dat ik het doorhad, nam mijn eetstoornis mijn hele leven over. Ik heb zelfs meerdere keren gedacht dat ik het niet zou overleven, ik had gedacht dat deze ziekte mijn doodvonnis was. De laatste jaren begin ik echter eindelijk weer te leven, in plaats van te overleven. Ik begin nu pas te ontdekken wie ik écht ben, schrijven helpt mij daarin enorm. Ik schrijf liever, dan dat ik praat. Zo is dan ook mijn boek ontstaan.

Pas geleden is je boek ‘Mijn eetstoornis en ik’ verschenen. Kun je ons iets over je boek vertellen?

Toen ik in behandeling ging voor mijn eetstoornis, werd er door een psychologe aan mij gevraagd of ik een dagboek bij wilde gaan houden. Ik praatte niet makkelijk over mijn gedachtes en gevoelens. Ik was altijd al verlegen, vandaar dat zij dacht dat het misschien makkelijker voor mij zou zijn om te schrijven. Dat dagboek werd steeds persoonlijker, ik schreef er steeds meer gevoelens en gedachtes in op; allerlei gedachtes en gevoelens die ik op een andere plek niet durfde te uiten. Schrijven hielp mij dan ook om mijn eigen gedachtes en gevoelens te ontleden.

Het idee om een boek te schrijven ontstond zo’n twee jaar geleden. Er gebeurde destijds veel in mijn leven, mijn manier om daarmee om te gaan was om het simpelweg allemaal van me af te schrijven. In die tijd besloot ik ook om terug te gaan lezen in het dagboek dat ik bijhield toen ik was opgenomen in het ziekenhuis en in de eetstoorniskliniek. Dat was ontzettend confronterend, maar het hielp me ook enorm om mijn eigen groei ineens in te kunnen zien. Het was alsof ik vanuit een ander perspectief naar al die gebeurtenissen kon kijken, dat was zo bijzonder! Langzaamaan ontstond toen het idee om een boek te schrijven, omdat ik ontzettend graag aan andere mensen een inzicht in mijn hoofd zou willen geven. Ik ben de afgelopen jaren tegen enorm veel onbegrip aangelopen, daar moest ik iets mee! Ook wilde ik al mijn schaamte doorbreken, ik wilde voor eens en altijd mijn verhaal opschrijven zodat ik mezelf niet meer zou hoeven te verstoppen en vooral, zodat anderen zich ook niet meer over dit soort problematiek zouden hoeven te schamen.

‘Mijn eetstoornis en ik’ is je eerste boek. Ben je van plan om meer te gaan schrijven?

Op dit moment schrijf ik wekelijks blogs op mijn website, wat ik enorm bevrijdend en leuk vind om te doen. Ik merk dat het veel mensen helpt om herkenning te kunnen vinden, of om inzicht te krijgen in hoe iemand met een eetstoornis denkt. Tegenwoordig schaam ik me eigenlijk bijna nergens meer voor en probeer ik juist die dingen waar ik nog schaamte omheen voel, te delen.

Ik denk er wel eens over na om een tweede boek te gaan schrijven, maar het schrijven van een boek neemt veel tijd in beslag en ik ben nogal een perfectionist. Ik heb dus nog geen concrete plannen, vooral omdat ik mezelf die druk nu niet op wil leggen. Ik zie wel hoe het loopt!

Tijdens ‘De week van de psychiatrie’ heb je een presentatie mogen geven. Hier zag je vooraf heel erg tegen op. Is het op zo’n moment voor jou dan niet moeilijk om dan zo bewust stil te staan bij je eetstoornis?

Klopt! Ik zag er best wel tegen op, omdat ik last-minute te horen kreeg dat er een plek vrij kwam. De avond van te voren moest ik dus nog even gaan bedenken wat ik allemaal wilde gaan vertellen. Ik besloot het tóch te doen, vooral omdat ik alles nu als een kans probeer te zien. Ik wil me niet langer laten leiden door angst. Voor mij is het niet meer moeilijk om over mijn eetstoornis te praten. Voorheen vond ik dat wel heel lastig! Ik merk dat, hoe meer ik het doe, hoe makkelijker het wordt! Het is voor mij niet zo dat ik er dan meer bij stil sta – ik sta eigenlijk ieder moment van de dag wel stil bij mijn eetstoornis. Dat is ook wel een van de meest nare dingen van een eetstoornis; je bent er vrijwel constant mee bezig in je hoofd.

Je hebt genoeg meegemaakt in je leven, heb je nog grote toekomstplannen of leef je van dag tot dag?

Nu ik mijn boek heb uitgebracht, wil ik me graag sterk maken om meer kennis over eetstoornissen te verspreiden. Het doel van mijn boek was om te laten zien waar een eetstoornis nou écht over gaat en om allerlei misvattingen en taboes de wereld uit te helpen. Door nu lezingen aan hulpverleners, leerlingen en naasten van mensen met een eetstoornis te geven, hoop ik dat doel te bereiken. Verder zou ik het ontzettend mooi vinden als er hier in Limburg mogelijkheden zouden komen om een inloophuis voor mensen met een eetstoornis en hun naasten op te zetten. Ik wil me echter niet alleen maar blijven richten op eetstoornissen, maar op alle mentale problematiek. In de toekomst hoop ik anderen te kunnen helpen die met mentale problemen worstelen. Het liefst zou ik dat doen in combinatie met dieren.

Je hebt een boek geschreven en maakt regelmatig filmpjes over je leven, en wat je bezig houdt. Krijg je hierdoor ook wel eens negatieve reacties of zijn de reacties vooral positief en halen anderen hier ook positiviteit uit?

Helemaal aan het begin ben ik daar wel bang voor geweest; voor die negatieve reacties. Maar eigenlijk is die angst best snel verdwenen toen ik merkte dat ik eigenlijk alleen maar ontzettend lieve en positieve reacties kreeg! Ik wilde me ook niet laten tegenhouden door die angst, omdat ik juist al mijn hele leven mezelf tegen liet houden door allerlei angsten.

We zagen dat je ook vrijwilliger bent bij de dierenbescherming. Veronique is ooit aan de opleiding tot dierenartsassistent begonnen, maar vanwege de minder leuke kanten zoals sterfte van de dieren en mishandelingen bij dieren is ze ermee gestopt. Dit zul jij bij de dierenbescherming ook regelmatig zien. Zijn deze negatieve dingen geen triggers voor de eetstoornis of hebben die geen invloed hierop?

Ik heb wel vaker de vraag gekregen of ik het niet moeilijk vind om het vrijwilligerswerk te doen, omdat je ook allerlei nare dingen ziet. Ik merk echter dat ik zó veel voldoening haal uit het zien opknappen van de beestjes, of dat ze een nieuw, lief baasje krijgen. Ik vind het juist heel mooi om iets te kunnen betekenen voor deze beestjes, al horen daar dan ook soms de minder leuke verhalen bij. Ik focus me dus vooral op de positieve aspecten, waardoor de negatieve aspecten wat minder hard binnenkomen en dit geen triggers zijn voor mijn eetstoornis.

Welk fabeltje over anorexia wil je het liefste uit de wereld helpen?

Dat het beter met je gaat wanneer je weer eet, of wanneer je bent aangekomen tot een gezond gewicht. Het gewicht zegt absoluut niks over de ernst van een eetstoornis en dat iemand weer eet, wil niet zeggen dat diegene daar geen moeite meer mee heeft. Beter eten of aankomen, staat vrijwel altijd gelijk aan een gigantische mentale strijd.

Door covid-19 is promotie en dergelijke rondom je boek ontzettend moeilijk. Kunnen mensen jou op korte termijn nog ergens tegenkomen?

Zoals ik al eerder benoemde, ben ik bezig met het geven van lezingen. Dit doe ik op dit moment nog online, voor scholen en hulpverleningsorganisaties. Binnenkort geef ik een lezing op een corona-proof locatie, ik hoop dat er steeds meer van dit soort mogelijkheden zullen komen. Ik heb al contact gehad met verschillende inloophuizen en ben dan ook van plan, wanneer covid-19 achter de rug is, daar lezingen te gaan geven. Als mensen interesse hebben in een (online) lezing, kunnen ze met mij contact opnemen via mijn website.

Als je de mensen die ook met een eetstoornis te maken hebben één boodschap mee zou willen geven. Welke zou dit dan zijn?

Laat je niet meer langer beïnvloeden door angst. Ik heb mijn leven te lang laten beïnvloeden door angst. Het ontwijken van die angsten, zorgt er alleen maar voor dat ze steeds groter worden. De enige manier om angsten te overwinnen is echter door er dwars doorheen te gaan.

Dus kies niet langer voor de veiligheid van de eetstoornis, maar doorbreek je angsten.

Eet, ook al voelt het niet goed. Doe het tegenovergesteld van wat je eetstoornis jou verteld. Uit je gevoelens en vraag hulp!

Hoe eng dat ook is… Hoe langer je wacht, hoe moeilijker het zal worden.

Wij willen Shannon hartelijk bedanken voor openhartige antwoorden. Ook wij zijn weer wat wijzer geworden wat betreft eetstoornissen. Haar boek ligt hier natuurlijk ook nog klaar om gelezen te worden. Ben jij net als ons ontzettend nieuwsgierig naar het verhaal van Shannon? Dan hebben we hieronder goed nieuws.

Wij mogen één fysiek gesigneerd exemplaar van ‘Mijn eetstoornis en ik’ verloten. Hier willen wij Shannon Blezer natuurlijk hartelijk voor bedanken.

Wat moet je hier voor doen?

• Stuur een mailtje naar Winacties@koukleum.nl o.v.v. ‘Mijn eetstoornis en ik.’ en vermeld in het mailtje je volledige voor- en achternaam, je adresgegevens en of je extra stappen (Zie hieronder) gedaan hebt om extra kans te maken.

Wil je extra kans maken?

• Like Koukleum.nl op Facebook en like en/of deel dit interview + winactie op Facebook.
• Volg Koukleum.nl via mail, deze mogelijkheid vind je rechts bovenin hier, op de website. (let op dat je de mail die je ontvangt bevestigt).
• Volg Koukleum.nl op Bloglovin en save het bericht over dit interview + winactie.
• Volg Koukleum.nl op Twitter en like en retweet het bericht over dit interview + winactie.
• Volg Koukleum.nl op Instagram, like de foto over dit interview + winactie en plaats deze foto 24 uur in je story en tag ons in het bericht.
• Volg Koukleum.nl op LinkedIn. Geef het bericht over dit interview + winactie een duimpje en deel het bericht.

Deze winactie loopt tot en met 1 mei 2021. De maandag hierop volgend zullen we de winnaar bekend maken.

Succes!