Normaal ondervragen wij de auteurs altijd tijdens ons eigen evenement, ‘Koukleum meets auteurs’, maar door Covid-19 is dit natuurlijk niet mogelijk. Daarom zullen we dit, in de toekomst, digitaal gaan doen. Afgelopen week mochten wij Hamley books-auteur Nina Verheij aan de tand voelen.
Voor de mensen die je nog niet kennen. Wie is Nina Verheij?
Dank jullie wel dat jullie me hebben gevraagd voor dit interview. Ik ben dus Nina Verheij, de auteur van ‘Fatale keuzes’ en ‘Geheugenspel’. Ik ben in 1984 geboren in Amsterdam, daarna opgegroeid in Hillegom, in de bollenstreek, en inmiddels alweer bijna 10 jaar woonachtig in Haarlem.
Naast auteur ben ik sinds begin 2019 zzp’er, wat supergoed bevalt. Ik werk als freelance online marketeer, copywriter en social media-sidekick voor mijn uitgeverij Hamley Books. Ook heb ik een online schrijverscommunity opgericht onder de naam BackWords, met een eigen online schrijfcursus en schrijfchallenges.
Ik woon samen met mijn tweejarige kat Emmy. Zij is vernoemd naar Emily, de hoofdpersoon uit mijn psychologische thrillers. Naast schrijven en lezen hou ik van tv-series bingen (Grey’s Anatomy, Buffy the Vampire Slayer, The Bridge), squashen, wandelen en af en toe een legpuzzel of Logikwis-puzzel maken.
Hoe ben je bij Hamley Books terecht gekomen?
Eerlijk gezegd zat ik nog midden in het herschrijfproces van ‘Fatale keuzes’ toen Hamley Books op mijn pad kwam. Ik kende hun auteur Esther Boek via de Thrillers-specialisatie van de Schrijversacademie. Eind april 2019 vertelde zij dat haar uitgever op zoek was naar een manuscript om nog in datzelfde najaar uit te geven.
Eigenlijk was ik nog helemaal niet zover om mijn verhaal aan de buitenwereld te tonen, maar zo’n kans laat je natuurlijk niet zomaar aan je voorbijgaan. Je hoort altijd van die horrorverhalen over maandenlang wachten op een afwijzing. Daarom ben ik na Esthers boodschap als een gek verdergegaan met het herschrijven van de eerste helft van mijn verhaal. Dat heb ik uiteindelijk half mei opgestuurd naar Hamley Books. Uitgever Sandra bedankte me en zei dat ik over een paar weken feedback zou krijgen.
Ik zag dus al helemaal voor me dat ik wekenlang in spanning zou zitten. Alleen was ze stiekem toch diezelfde dag al begonnen met lezen en kreeg ik ‘s avonds al een berichtje dat ze geïnteresseerd was in mijn manuscript. Geweldig nieuws natuurlijk, zoiets verwacht je niet als debutant. Die interesse in mijn manuscript betekende alleen wel dat ik snel moest doorgaan om ook de tweede helft te herschrijven. Maar als je weet dat er een uitgever op je wacht, is dat natuurlijk een heel goede reden om tijd vrij te maken. ?
Voor de mensen die het eerste deel ‘Fatale keuzes’ nog niet gelezen hebben is Geheugenspel ook losstaand te lezen?
In principe gaat ‘Geheugenspel’ over een los te lezen zaak, namelijk de dood van Emily’s vader. Alleen gaan de levens van de personages natuurlijk wel gewoon door. Als je dus volledig wilt begrijpen waarom Emily worstelt met bepaalde dingen, zoals de samenwerking met haar vaders vroegere partner Paul, dan is het slimmer om eerst ‘Fatale keuzes’ te lezen.
Ik heb in ‘Geheugenspel’ wel hier en daar wat zinnetjes uitleg toegevoegd voor mensen die deel 1 nog niet hebben gelezen, dus hopelijk is het daardoor duidelijk genoeg welke ontwikkelingen ze hebben gemist.
De serie met Emily krijgt een derde deel maar dan is het verhaal in principe afgerond. Heb je nog andere schrijfplannen op de plank liggen?
Het derde boek over Emily, ‘Blinde wraak’, zal inderdaad waarschijnlijk het laatste deel zijn. Hierin vindt Emily op een ochtend het dode lichaam van een vrouw op het dakje naast haar balkon. Ze is prachtig neergelegd als Vrouwe Justitia, met een blinddoek, weegschaal en zwaard. Emily heeft geen idee wie deze vrouw is en waarom ze naast haar appartement is achtergelaten.
Zodra dit laatste deel af is, wil ik graag eens een ander genre gaan verkennen. Tijdens National Novel Writing Month in november heb ik al de eerste 50.000 woorden geschreven van een Young Adult. Deze YA gaat over de 17-jarige Jo, een meisje dat worstelt met wraak- en schuldgevoelens. Samen met de 10-jarige Fien trekt ze door de Karpaten in Oekraïne, waar Jo op vakantie is. Jo heeft een deadline, maar daar kan ik nog niet te veel over verklappen.
Ook heb ik een beginnend ideetje voor een jeugdboek(enreeks), maar dat vonkje probeer ik nog een beetje te onderdrukken, want ik moet eerst maar eens ‘Blinde wraak’ en die Young Adult af zien te schrijven, ha ha.
Je eerste boek ‘Fatale keuzes’ heeft heel veel lovende reacties gehad. Op Hebban zelfs geen enkele 1 of 2 sterren recensies. Zorgde dat meteen voor een soort druk tijdens het schrijven van Geheugenspel?
Dat is inderdaad best wel een beetje eng. Bij het eerste boek dacht ik wel nog dat de recensenten misschien extra mild waren omdat het mijn debuut was. Vanaf boek twee verwacht iedereen toch een beetje dat je beter bent geworden, denk ik, dus dan ligt de lat best wel hoog.
Gelukkig kon ik mezelf goed afleiden door de eerste 50.000 woorden voor ‘Geheugenspel’ tijdens National Novel Writing Month te schrijven, waardoor ik vooral bezig was met het halen van dat dagelijkse doel van minimaal 1.667 woorden. Dat hielp wel om af en toe te vergeten dat wat ik schreef op een gegeven moment de wijde wereld in zou gaan.
Je houdt van reizen. Is er een kans dat je hoofdpersonage ook een keer een roadtrip gaat maken?
Het lijkt me heel tof om een keer een boek te schrijven dat zich in Australië afspeelt. Dat is echt mijn favoriete vakantieland, daar heb ik zoveel mooie herinneringen gemaakt. En er kunnen natuurlijk genoeg spannende dingen gebeuren tijdens zo’n roadtrip, dus wie weet ga ik daar wel wat mee doen in mijn eerste thriller na de Emily-trilogie. ?
Waar haal je je inspiratie vandaan?
Eigenlijk haal ik overal inspiratie vandaan. Dat kan een nieuwsberichtje zijn, een tv-serie, een liedje. Van de week liep ik onderweg naar de supermarkt onder een ladder door, waarna mijn fantasie meteen op hol sloeg over symbolen van ongeluk, zoals ladders, vrijdag de dertiende en zwarte katten. Heel maf hoe dat soms werkt.
In ‘Geheugenspel’ gaat het onder andere over overvallen op geldtransporten. Ik was op zoek naar een zaak waar Emily’s vader eind jaren negentig aan kon werken. Bij mijn ouders in de kast staan boeken van de reeks ‘Het aanzien van…’, waarin steeds het afgelopen jaar wordt besproken. In het deel over 1998 kwam ik o.a. een artikel tegen over overvallen op waardetransporten en stakingen onder geldkoeriers. Door die pagina heb ik me toen laten inspireren voor mijn boek.
Je bent, ook buiten het schrijven, actief bij Hamley Books. Wat doe je daar precies?
Klopt. Ik noem mezelf meestal de social media-sidekick van uitgever Sandra. Ik help haar met het dagelijks posten van alle berichtjes, reposts en Stories op de Instagram- en Facebookaccount van Hamley Books.
Nu we zo hard groeien, neemt het aantal reacties ook elke maand toe. Het is zo leuk om te zien hoe creatief mensen kunnen zijn wanneer ze foto’s van boeken maken. Heuse kunstwerkjes zijn het soms. Daar worden Sandra, ik en de andere auteurs echt heel blij van, dus bij deze maar meteen een warme oproep om dat vooral te blijven doen. ?
Heb je nog ambities/dromen op schrijversgebied? Bijvoorbeeld dat je boeken verfilmd of vertaald worden?
Als mijn boeken ooit zouden worden vertaald in het Engels zou dat echt heel tof zijn. Ik krijg regelmatig vragen van internationale vrienden wanneer dat vertalen gaat gebeuren, zodat zij het ook kunnen lezen. Helaas is het wel erg lastig om de Engelse markt te veroveren, want ze hebben daar natuurlijk al genoeg keus qua boeken.
Een verfilming zou ook gaaf zijn, of een mini-serie, zoals bij de Cormoran Strike-boeken van Robert Galbraith is gedaan. Wat is er mooier dan dat ze van Emily’s avonturen zo’n soort Scandinavische The Bridge-achtige serie zouden maken? Dat zou wel echt een droom zijn die uitkomt.
Je hebt ook nog je eigen bedrijf BackWords. Daar help je o.a beginnende schrijvers die vastgelopen zijn. Pas je de tips die je hun geeft ook zelf toe als je even vastzit?
Zeker. Zo hou ik ervan om ochtendpagina’s te schrijven als ik een nieuw idee aan het uitwerken ben of als ik even niet weet hoe een bepaalde verhaallijn zich het beste kan ontwikkelen. Morning pages zijn een concept van Julia Cameron dat ik mijn cursisten en volgers regelmatig aanraad. Het komt er in het kort op neer dat je aan één stuk door alles opschrijft wat er in je opkomt, tot je 3 A4’tjes hebt volgeschreven. Ik schrijf die pagina’s meestal alleen niet in de ochtend en ik maak er 12 A6’jes van, ha ha.
Ook heb ik een van mijn werkboeken erbij gepakt toen ik bezig was om de structuur van ‘Fatale keuzes’ een beetje om te gooien. Ik twijfelde vooral over de openingsscène. Daarom ben ik aan de slag gegaan met een van de opdrachten van mijn schrijfcursus. Daarin word je namelijk uitgedaagd om te brainstormen over wat er zou kunnen gebeuren als je je boek op 38 verschillende manieren zou openen. Je onderzoekt zeg maar 38 verschillende opties, om op die manier je fantasie te prikkelen en te ontdekken of je daardoor het antwoord vindt. Bij mijzelf is daar uiteindelijk hoofdstuk 2 van ‘Fatale keuzes’ uit voortgekomen, namelijk het verhaal openen met een maaltijd.
Onze recensie over ‘Fatale keuzes‘ kunnen jullie natuurlijk al lezen op onze website. Aanstaande donderdag, 10 december, komt ook onze recensie van ‘Geheugenspel’ online. Dan is het namelijk onze dag in de blogtour rondom het nieuwste boek van Nina.
Hopelijk hebben jullie, net als ons, Nina een beetje beter leren kennen. Wij vonden het erg leuk om Nina te mogen ondervragen en we willen haar dan ook hartelijk bedanken voor haar openheid en het beantwoorden van onze vragen.