Informatie die te lezen is op de achterflap: Elin denkt alles te hebben. Een leuke vent, fijne ouders, een vaste baan. Maar dan ontdekt ze dat haar verleden één grote kluwen leugens is. Wie zijn haar echte ouders? En wie is zijzelf eigenlijk? Er is maar één plek waar ze deze antwoorden kan vinden: in het criminele circuit. Ze zegt haar vertrouwde leven op, accepteert een baan in een tbs-kliniek en ontdekt veel te snel dat aan elk antwoord een prijskaartje hangt.
Ik heb eerder het boek “De onderkant van sneeuw” gelezen, wat ook geschreven is door Ilse Ruijters, en van dat boek was ik onder de indruk. Hierdoor wilde ik het nieuwe boek van haar ook graag gelezen. Dus deze kwam al snel op mijn te lezen lijstje. De achterflap nodigt al meteen uit om te gaan lezen. Ik vroeg me af wat is er dan allemaal in het verleden gebeurd waardoor ze zelfs in het criminele circuit moet gaan zoeken.
De cover spreekt mij wel aan. Een vlinder komt normaal op mij heel lief over, echter doordat de vlinder grotendeels donker is, komt het op mij over als of er iets ogenschijnlijk aardigs/liefs niet zo lief is. Wat ook bij dit verhaal blijkt te kloppen. Elin denkt dat ze een redelijk gelukkige jeugd heeft gehad, echter dan blijkt dat er een hoop dingen niet kloppen en dat haar ouders niet haar ouders zijn. Er zit iets donkers in haar verleden. Wat overeenkomt met de vlinder.
Het verhaal is erg goed opgebouwd vind ik. De hoofdpersonen worden goed uitgewerkt.
In de proloog wordt iemand neergeschoten en hiermee weet ze meteen mijn aandacht te pakken. Ik zit meteen in het verhaal en wil verder lezen. Er blijft steeds een soort benauwde sfeer in het boek aanwezig waardoor je door wilt lezen, ook al is er niet continue actie, door de benauwde sfeer houdt het je aandacht heel goed vast. Je vraagt je continue af, hoe ver gaat Elin om achter de waarheid van haar verleden te komen. Ze overtreedt verschillende regels als ze in de TBS kliniek werkt, omdat ze achter de waarheid van haar verleden wilt komen. Ze begint zelfs een relatie met een van haar cliënten.
Het boek is opgebouwd uit korte hoofdstukken, waarbij je verschillende sprongen in de tijd maakt. Er wordt verteld vanuit het verleden wat dan aangegeven is met jaartallen. En in het heden, wat dan aangegeven is met dagen. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Elin en van een aanvankelijk anoniem personage uit de kliniek, wat later duidelijk wordt wie het is.
Er is echter 1 ding in het verhaal waar ik over na blijf denken en wat volgens mij niet kan kloppen. Elin krijgt op dag 98 een rouwkaart in de bus dat tante Toos haar rust gevonden heeft, dus gestorven is, echter op dag 132 is Elin voorbereid om in de aula te gaan speechen op de begrafenis van tante Toos. Hier zit wel erg veel tijd tussen.
Het einde is anders afgelopen dan ik verwacht had, het is onvoorspelbaar. Dit maakt voor mij een boek extra goed.
Gegevens van dit boek:
Titel: Later als ik dood ben
Auteur: Ilse Ruijters
Uitgeverij: The House of Books
Aantal pagina’s Paperback: 272
Aantal pagina’s E-book:
ISBN Paperback: 9789044348132
ISBN E-book: 9789044348149
Prijs Paperback: €
Prijs E-book: €