We zagen in de catalogus van uitgeverij De Fontein dat er een nieuw boek in de ‘Een veilige haven’ zou verschijnen. Aangezien ik de voorgaande delen met veel plezier gelezen had, hoefde ik hier niet lang over te twijfelen. Deze wilde ik ook weer graag lezen. Na een mailtje naar de uitgever gestuurd te hebben, kregen we al snel een bevestigend antwoord. En rond de verschijningsdatum ontvingen we dan ook een recensie-exemplaar in onze digitale brievenbus. Hier willen we uitgeverij De Fontein hartelijk voor bedanken.

Informatie die te lezen is op de achterflap van dit boek: Cliffehaven, 1940. Als haar vader naar het front moet, blijft de 17-jarige Rita alleen achter. Gelukkig kan ze rekenen op haar buren, de familie Minelli. Maar als die net als andere families van Italiaanse afkomst worden geïnterneerd, staat Rita er helemaal alleen voor…
Rita weigert bij de pakken neer te zitten. Als haar droom om bij de luchtmacht te gaan in duigen valt, meldt ze zich aan bij de brandweer. Maar wanneer haar eigen huis in vlammen opgaat, is het zelfs voor Rita een zware opgave de moed erin te houden. Gelukkig kan ze terecht in het pension van Peggy Reilly, en voorzichtig leert Rita weer te hopen dat ze de mensen van wie ze het meest houdt terug zal vinden…

De cover

Op de cover staat een jonge vrouw in broek tegen een muurtje geleund. Ik stel me voor dat dit Rita is. Je ziet aan de kleding dat dit niet in de huidige tijd afspeelt. Hierbij is het extra opvallend dat een jonge vrouw een broek aan heeft, want dat was in die tijd niet zo gewoon. Door de stijl van de cover zou deze mij zeker opgevallen zijn in de winkel.

De auteur

Ellie Dean woont en werkt in een klein dorpje op het platteland van Engeland, waar het rustig genoeg is om zonder afleiding te kunnen schrijven.

Het verhaal

De 17-jarige Rita woont samen met haar vader in Cliffehaven. Haar moeder is gestorven toen Rita nog jong was. Maar dan moet haar vader in 1940 naar het front en blijft Rita alleen achter. Gelukkig heeft ze veel steun van haar buren, de familie Minelli. Dan sluiten de Italianen zich aan bij de Duitsers en worden alle mensen van Italiaanse afkomst geïnterneerd. Hierdoor worden Antonini en hun zoon Roberto afgevoerd en blijft Rita met Louise achter. Louise is echter altijd gewend om op Antonino te steunen.
Rita weigert echter om bij de pakken neer te gaan zitten. Ze zet haar schouders er onder en probeert er het beste van te maken. Ze laat haar droom om bij de WAAF te werken varen, om Louise een plezier te doen, maar gelukkig krijgt ze een kans om bij de brandweer aan de slag te gaan. Als haar woonplek voor de tweede keer in vlammen opgaat, wordt het zelfs voor Rita moeilijke om de moed erin te houden. Gelukkig heeft Peggy Reilly dan een plekje in haar pension en voorzichtig heeft Rita weer hoop voor de toekomst.

Mijn mening

‘Geef nooit op’ is het derde deel in de ‘Een veilige haven’-serie. En tot nog toe bevalt deze serie erg goed. De serie draait ook deze keer weer om pension Beach View, het pension van Peggy Reilly, in het plaatsje Cliffehaven. Deze keer heeft Peggy een kleinere rol, omdat Peggy op bezoek gaat bij haar zoons die naar het platteland gestuurd zijn.
In ieder nieuw deel komen ook nieuwe personages voor. Deze keer leren we Rita kennen. Een stoere jonge vrouw die bij haar vader opgroeit, omdat haar moeder, toen Rita nog jong was, gestorven is. Ook hebben ze veel steun aan hun bovenburen de familie Minelli. Je leert de nieuwe personages goed kennen, maar ook de oudere en bekendere personages leer je steeds beter kennen.

Er spelen enkele verhaallijnen door elkaar heen, maar deze verschillende verhaallijnen blijven duidelijk. De verhaallijn van Rita is naar mijn gevoel de hoofd-verhaallijn, en dan vooral de verhouding tussen Rita en Louise Minelli, die zij als tweede moeder is gaan beschouwen. Louise remt Rita ontzettend in haar ontwikkeling en toekomstdromen door haar te manipuleren. Rita ziet dit in eerste instantie niet, maar bepaalde personen om haar heen wel. En op het moment dat Rita en Louise in pension Beach View terecht komen, krijgt Rita de kans om haar leven te gaan leven zoals zij wilt, zonder te doen wat Louise wil. Ondanks dat Louise tot op het laatste moment probeert druk op Rita uit te oefenen.

Ik kan ook steeds meer het personage Ron waarderen, hoe hij zo lekker tegendraads kan zijn, en tegen alle regels in dingen blijft doen en dan toch dingen voor elkaar krijgt van mensen waar je het eigenlijk helemaal niet van verwacht.

Het verhaal leest weer heerlijk weg. De hoofdstukken zijn van een mooie lengte en het verhaal was moeilijk aan de kant te leggen. Dean weet steeds de menselijkheid in de oorlogstijd vast te leggen. Hoe er ondanks de oorlog steeds weer mogelijkheden gevonden werden om anderen te helpen, hoe moeilijk dit ook voor hun zelf was.

In het Engels zijn van de ‘Een veilige haven’-serie reeds 18 delen verschenen, dus voorlopig kunnen we hopelijk nog genieten van deze mooie serie. Deel 4 komt sowieso in Nederland uit en verschijnt in februari onder de titel ‘Een groot hart‘. Ik kijk er in ieder geval weer naar uit, om deze te gaan lezen.

Leesfragment

Ben je nieuwsgierig geworden naar dit boek? Lees dan onderstaand leesfragment.

Geef-nooit-op

Gegevens van dit boek:
Titel: Geef nooit op
Serie: Een veilige haven
Auteur: Ellie Dean
Uitgever: De Fontein
Vertaald door: Yolande Ligterink
Aantal pagina’s paperback: 384
Verteller luisterboek: Wivineke van Groningen
Duur luisterboek: 13:56:47
ISBN paperback: 9789026157271
ISBN e-book: 9789026157288
ISBN luisterboek: 9789026157318
Prijs paperback: € 20,00
Prijs e-book: € 12,99
Prijs Luisterboek: € 14,99

Dit boek is o.a. verkrijgbaar bij de lokale boekhandel, Bol.com, Bruna en Bazarow.
Dit boek is ook te beluisteren via Kobo Plus.