In de aanbiedingsfolder zagen wij een stand alone staan van de hand van Debbie Johnson. Eerder las ik al ‘De duincafe’-serie van haar hand en hier was ik erg enthousiast over, dus ik was erg benieuwd hoe een losstaand verhaal van haar zou zijn. Na een mailtje naar de uitgever kregen we al snel een bevestiging en rond de verschijningsdatum viel het boek dan ook op onze deurmat. Hier willen we uitgeverij Boekerij uiteraard hartelijk voor bedanken.

Informatie die te lezen is op de achterflap van dit boek: Door een noodlottige samenloop van omstandigheden leefde Jess jarenlang in de veronderstelling dat Joe, de vader van haar kind en de enige man van wie ze ooit heeft gehouden, haar had verlaten. Juist op het moment dat ze hem het meest nodig had. Daar ging ze bijna aan kapot. Zeventien jaar later vindt ze een doos met kaarten en brieven op haar moeders zolder en komt ze erachter dat de waarheid over zijn vertrek al die tijd voor haar verborgen is gehouden.

Samen met haar twee beste vrienden volgt ze het spoor van de vervaagde poststempels die van over de hele wereld verstuurd zijn. Met elk stukje dat op zijn plaats valt, ontdekt Jess nieuwe dingen over zichzelf en de man die ooit haar hart brak. Leeft Joe nog? Weet hij dat Jess hem nooit vergeten is?

Misschien kan ze hem vinden. Misschien is hun liefdesverhaal niet voorbij. Misschien zullen ze op een dag weer samen zijn. Ooit, misschien.

De cover

Op de cover zit een jonge vrouw met de voeten op tafel en een stapeltje brieven naast zich uit te kijken over de zee. Ik begrijp de cover, maar na het boek gelezen te hebben vind ik de cover niet geheel bij het verhaal passen. Toch zou de cover mij opgevallen zijn in de boekhandel, door de vrolijke bloemen langs de bovenrand en de naam van Debbie Johnson.

De auteur

Debbie Johnson is een bestsellerauteur die in Liverpool woont en werkt. Van haar boeken zijn inmiddels meer dan 1 miljoen exemplaren verkocht. Ze verdeelt haar tijd tussen schrijven, zorgen voor een kleine kudde dieren en het negeren van het huishouden.

Het verhaal

Jess en Joe verliezen elkaar door een vervelende samenloop van omstandigheden uit het oog. Jess is in de veronderstelling dat Joe haar verlaten heeft op het moment dat ze hem eigenlijk het hardst nodig had. Zeventien jaar later vindt ze een doos met kaarten en brieven van Joe op de zolder van haar moeder en zo komt ze te weten dat de waarheid toch anders was dan dat zij vermoedde.

Ze besluit samen met twee van haar beste vrienden het spoor van de brieven en kaarten te volgen om zo Joe hopelijk terug te vinden. Door de lange weg die ze afleggen, komt Jess steeds meer over zichzelf te weten en over de man die ooit haar hart brak. Leeft Joe nog? Denkt Joe ooit nog aan haar en weet hij dat Jess hem nooit vergeten is?

Misschien kan ze Joe vinden, en kunnen ze weer samen komen. Wellicht is hun liefdesverhaal nog niet voorbij. Zal ze Joe vinden? Ooit, misschien.

Mijn mening

Ik kende Debbie Johnsons schrijfstijl al van de Duincafe-serie en wist dat zij erg vlot en aangenaam schrijft. Dus ik begon enthousiast in dit boek te lezen. Wat al vrij snel opvalt is dat dit een heel ander boek is dan de Duincafe-serie van haar hand. Dit boek heeft veel meer diepgang en het verhaal begint met een stukje over liefde en wat liefde eigenlijk is en hoe moeilijk dit te bevatten is. Hierna beginnen we eigenlijk naar mijn gevoel pas aan het eigenlijke verhaal.

Doordat Johnson hier veel uitgebreider stilstaat bij de gebeurtenissen en het tempo in het verhaal veel rustiger is, was dit even wennen, maar na een aantal hoofdstukken was ik hier wel aan gewend en vond ik het best prettig en bij het verhaal passen. In iedere zin druppelt aan de ene kant hoop door, maar ook verdriet. De emoties weet Johnson perfect over te brengen. Je voelt echt met hoofdpersoon Jess mee en kunt je, door de uitgebreide beschrijvingen erg goed in haar verplaatsen. Ze wordt regelmatig heen en weer geslingerd tussen hoop en vrees, maar ook tussen boosheid en gemis/verdriet. Dubbele emoties die ze iedere keer een plek probeert te geven.

In het begin was ik even bang dat het verhaal wat vlak zou blijven, maar dit verhaal ontvouwt zich tot een prachtig verhaal, waar bij de emoties zo goed uitgewerkt zijn, dat je gewoon door moet lezen. Soms zijn er wel enkele heel grote toevalligheden, maar toevalligheden heb je in het gewone leven ook, dus dat vind ik niet eens zo’n probleem. Hoe vaak is het niet dat je iemand toevallig tegen komt.

Het verhaal bevat naast de gewone tekst soms ook cursief gedrukte stukjes tekst, dit zijn brieven die Joe aan Jess gestuurd heeft en die zij pas na het overlijden van haar moeder vind, deze brieven zorgen ervoor dat het verhaal echt diepgang krijgt en je zowel Jess als Joe in je hart sluit, ook al ken je Joe op dat moment alleen uit de brieven.

In het begin begreep ik de ouders van Jess absoluut niet, maar zelfs daar kreeg ik op een bepaald moment nog begrip voor en dat heeft Johnson echt goed gedaan. Ze plaatst alle personages op zo’n punt dat ze aan de ene kant schuldig zijn aan bepaalde dingen, maar dat je ze daarvoor niet meteen veroordeelt. Hierdoor krijg je geen hekel aan deze personages. Terwijl ik bij het lezen van de achterflap wel zo iets had, hoe kan het dat dit zeventien jaar verborgen is gebleven.

Als je houdt van een romantische roadtrip waarbij emoties goed uitgewerkt zijn en hoop en liefde ruim aan bod komen, dan ga snel ‘Ooit, misschien’ lezen.

Leesfragment

Ben je nieuwsgierig geworden naar dit boek? Lees dan zeker onderstaand leesfragment.

OOit-misschien

Gegevens van dit boek:
Titel: Ooit, misschien
Auteur: Debbie Johnson
Uitgever: Boekerij
Vertaald door: Hanneke van Soest
Aantal pagina’s paperback: 368
Aantal pagina’s e-book: 352
ISBN paperback: 9789022596036
ISBN e-book: 9789402319200
Prijs paperback: € 20,00
Prijs e-book: € 10,99

Dit boek is o.a. verkrijgbaar bij de lokale boekhandel, Bol.com, Boekenwereld en Libris.