Wij herinneren ons 22 maart 2016 nog als de dag van gisteren. De de dag dat er diverse aanslagen in en om de Belgische stad Brussel werden gepleegd. Bij deze aanslagen kwamen in totaal vijfendertig mensen om het leven en raakte ruim driehonderd mensen gewond. Wij kunnen ons nog goed herinneren dat wij die dag verbijsterd naar onze televisie hebben zitten kijken om op de hoogte te blijven van deze zwarte dag.
Gisteren, op 5 december 2022 startte het lange proces tegen de mannen die terecht staan voor het plegen van 32 moorden en 687 pogingen tot moord met een terroristisch motief. Wij zullen deze zaak op de voet volgen, want één ding is, wat ons betreft, belangrijk, de daders moeten gestraft worden!
De afgelopen jaren las Veronique ook een aantal boeken over deze aanslagen. Deze lichten wij in dit artikel graag nog eens uit.
Joanie de Rijke & Tine Gregoor – Bommen in Brussel
Op 22 maart 2016 ontploffen er bommen op de luchthaven van Zaventem en in het Brusselse metrostation Maalbeek. Na de aanslagen in Parijs en in andere Europese steden ontkomt ook België niet aan de terreur van de Islamitische Staat (IS). De explosies kostten het leven aan 35 mensen. Er vallen meer dan driehonderd gewonden. Journalist Joanie de Rijke en arts Tine Gregoor gaan voor dit boek op zoek naar betrokkenen van deze zwarte dag. Brussel ging op slot, het dreigingsniveau in het land werd verhoogd van drie naar vier. Wie herinnert zich niet meer waar ie was toen het nieuws bekend raakte? Hoe kijken de slachtoffers en hun familie terug op deze dag? Wat vindt de Indiase stewardess Nidhi Chaphekar, wier foto na de aanslagen de wereld rondging, van België? Heeft Beatrice de Lavalette, die op zeventienjarige leeftijd haar onderbenen verloor, de draad weer kunnen opnemen? Hoe verliep de gigantische molen van de hulpverlening die na de aanslagen op gang kwam? En wat hebben de veiligheidsmensen en beleidsmakers uit het 9/11 van België geleerd? Aan de hand van tientallen gesprekken schetsen de Rijke en Gregoor zowel een terug- als een vooruitblik. Of hoe hellhole Brussel destijds werd gedemoniseerd en weer overeind krabbelde.
Onze recensie over dit boek lees je hier.
Christian De Coninck – Die dag heeft Brussel geweend (en ik ook)
Op 22 maart 2016 is commissaris Christian De Coninck van dienst op het hoofdbureau van de politie in Brussel. Een dag zoals een andere tot dat ene telefoontje komt: er is een aanslag op de luchthaven van Zaventem. Enkele ogenblikken later ontploft een bom in het metrostation Maalbeek. De Coninck is belast met de communicatie en de relaties met de pers. Zijn korpschef stuurt hem naar de plaats van de aanslag, waar hij geconfronteerd wordt met een oorlogsgebied. Enkele maanden later krijgt De Coninck problemen die hij niet kan thuisbrengen en die verergeren. De diagnose wordt snel gesteld: PTSS, posttraumatische stresstoornis. De Coninck kan moeilijk omgaan met dit verdict: hij, de stoere flik, geveld door een mysterieuze aandoening. Hij komt in een neerwaartse spiraal terecht en kan ze niet keren. Dit boek is een verslag vanop de eerste rij over de aanslag in Brussel, door de ogen van een politieman. Hij beschrijft heel realistisch de gebeurtenissen, maar vertelt ook hoe die zijn professionele en persoonlijke leven hebben getekend.
Onze recensie over dit boek lees je hier.
Karen Northshield – Weggeblazen door de bom
Op de ochtend van 22 maart 2016 blazen twee zelfmoordjihadisten zichzelf kort voor acht uur op in de vertrekhal van de luchthaven van Brussel. Een uur later brengt een derde terrorist een bom tot ontploffing in het metrostation Maalbeek. Bij de twee aanslagen komen 32 mensen om het leven en raken honderden mensen gewond. Een van de gewonden is Karen Northshield, een Belgisch-Amerikaanse vrouw van dertig die op weg is naar de Verenigde Staten. Ze wordt letterlijk weggeblazen door de bom, die amper een paar meter bij haar vandaan ontploft. In extremis wordt ze overgebracht naar een ziekenhuis, waar ze de ene operatie na de andere ondergaat. Hoewel geen enkele arts haar in staat acht om die klap te overleven, slaagt de ex-topsportster erin om met een ongeziene levensdrang de vele beproevingen één voor één te overwinnen. Een paar jaar na de tragische gebeurtenissen die de hele wereld op zijn kop zetten, blikt Karen in dit boek terug op het bovenmenselijke gevecht dat ze ruim drie jaar lang heeft geleverd om de lichamelijke en geestelijke pijn te boven te komen en zichzelf stukje bij beetje weer op te bouwen. Aan de hand van het beeld van een versnipperd lichaam dat zichzelf weer bijeen probeert te rapen, brengt ze haar verhaal in de vorm van een verknipt alfabet, van A voor Aanslag tot Z voor Zaventem. Een ingetogen en – hoe kan het ook anders – fragmentarische manier om een ondraaglijke realiteit te verwoorden. Een getuigenis van veerkracht zoals je die maar zelden tegenkomt.
Onze recensie over dit boek lees je hier.
Heb jij zelf ook een boek over dit onderwerp gelezen? Of weet jij nog waar je op moment van de aanslagen was? Laat het ons zeker hieronder weten.