Wij hebben sinds 18 juli een eigen minibieb hier in de voortuin staan. Vorige week werd er dit mooi boek in geruild. Ik kende dit boek nog niet, net zomin als het drama wat zich een aantal jaar geleden in Zoetermeer heeft afgespeeld. Nadat ik de flaptekst had gelezen was mijn interesse gewekt en heb ik het boek naar binnen gepakt om te gaan lezen.
Informatie die te lezen is op de achterflap van dit boek: Richard H. overvalt zijn vrouw en zijn twee kinderen in hun slaap en maakt op beestachtige wijze een einde aan hun leven. Hij dumpt hen in een kuil in Brabant, geeft hen als vermist op en wordt na een paar weken ontmaskerd als de moordenaar. Vijf jaar later wordt pas duidelijk dat het slagveld veel verder reikt dan drie doden.
Journalist Leo Fijen sprak uitvoerig met de (groot)ouders, naaste familie, buren, vrienden, rechercheurs en collega’s. Zijn conclusie is duidelijk: dit familiedrama heeft diepe wonden geslagen in de levens van alle omstanders, ook vijf jaar later.
De cover
Op de cover is een gedenkplekje te zien, ik gok in huis. Er staat onder andere een foto van Claudia en een foto van haar tweeling, Marieke en Charlotte, op. Ook is er een knuffel en een brandend theelichtje te zien. De ondertitel ‘Claudia, Marieke en Charlotte moesten dood’ roept bij mij vragen op en maakt mij nieuwsgierig naar de korte inhoud.
De auteur
Leo Fijen publiceerde bij Ten Have onder meer De ouders van Volendam: Over leven na de dood van je kind. In 2007 schreef hij samen met Anselm Grün de briefwisseling Het jaar dat mijn vader stierf. Eerder verschenen van zijn hand succesvolle boeken over betekenis van het kloosterleven voor het bestaan van alledag.
Mijn mening
Zoals ik hierboven al schreef kende ik het familiedrama dat zich een aantal jaar geleden in Zoetermeer heeft afgespeeld niet. Hierdoor was ik erg nieuwsgierig wat er gebeurd was.
In het begin vond ik het een apart boek omdat het boek meer een interview leek en het ook zo geschreven is. Echter hoe verder ik in het boek kwam, hoe meer ik de verhaallijn begon te waarderen. Fijen is met alle betrokkenen in gesprek gegaan. Of het nu om de ouders van Claudia, haar beste vriendin of de betrokken politieagenten gaat. Iedereen komt aan het woord en dit maakt ‘Het familiedrama van Zoetermeer’ uniek.
Wat ik bij veel, van dit soort, boeken jammer vind, is dat het vaak vanuit één persoon geschreven is. Wat vindt die persoon ergens van, wat is zijn gevoel en hoe gaat hij er mee om. Dit is in dit boek totaal anders doordat er zoveel verschillende personen aan het woord komen. Dit geeft een goed totaal beeld en laat goed zien wat dit drama met de betrokken personen doet. Ik heb sommige momenten echt met de vertellers te doen gehad. Wat hebben deze mensen mee moeten maken. Dit wens je niemand toe.
Persoonlijk kende ik de schrijfstijl van Fijen niet. Maar hij heeft een aangename en open schrijfstijl. De hoofdstukken zijn van een fijne lengte en hij heeft nergens moeilijke woorden gebruikt.
Ik ben blij dat ik dit boek tegenkwam in onze eigen minibieb en dat ik de mogelijkheid heb gehad om dit verhaal te lezen. Dit is een verhaal wat gelezen moet worden.
Leesfragment
Ben je na het lezen van mijn recensie nieuwsgierig geworden naar dit boek, lees dan zeker het inkijkexemplaar op bol.com.
Gegevens van dit boek:
Titel: Het familiedrama van Zoetermeer
Auteur: Leo Fijen
Uitgever: Ten Have
Aantal pagina’s paperback: 207
ISBN paperback: 9789025960759
Prijs paperback: € 14,80
Dit boek is o.a. verkrijgbaar bij de lokale boekhandel en Bol.com.