Gistermiddag 25 maart was ter ere van het begin van de boekenweek een gezellige boekenborrel georganiseerd bij Boekhandel Deurenberg in Kerkrade. Dit is voor ons (Bryan en mij) natuurlijk op loopafstand dus ideaal om even naar toe te gaan.

Op deze boekenborrel zou Anya Niewierra, bekend van o.a. “Vrij uitzicht” en haar nieuwe boek “Het dossier” ook aanwezig zijn. Ook was de kunstenaar William Körver aanwezig om in de winkel een schilderij te maken, natuurlijk geïnspireerd door het boekenweekthema “Verboden vruchten”.

De boekenborrel zou om 15 uur beginnen, dus we hebben gezorgd dat we rond 15 uur aanwezig waren. Het boek “Het dossier” had ik al als recensie-exemplaar mogen lezen en ik moet zeggen, ik kan dit boek echt iedereen aanraden. Mijn recensie kun je natuurlijk nog altijd teruglezen, namelijk hier.

Een vaste klant van de boekhandel, Marc Charlier, ging Anya interviewen, wij hadden ook nog enkele vragen voor haar voorbereid, maar Marc had dit zo goed voorbereid dat bijna al onze vragen al beantwoord werden.

Allereerst werd Anya natuurlijk welkom geheten door Thea Deurenberg, de eigenaresse van Boekhandel Deurenberg.

Anya is algemeen directeur van de VVV Zuid-Limburg, dus heeft al een gigantisch drukke baan. Het schrijven is voor haar niet haar hoofdinkomsten. Dit doet ze vooral om er zelf ook iets uit te leren. Door haar drukke leven kijkt ze bijvoorbeeld geen tv, doet ze bijna niks in het huishouden, wat in de loop der tijd zo gegroeid is, en nog komt ze vaak tijd te kort. Soms is het voor haar dan ook wel moeilijk als het maandag is en ze weer naar haar werk bij de VVV moet. Maar aan de andere kant geeft ze ook aan dat ze hierdoor weer even uit het verhaal getrokken wordt en dit ook wel fijn is.

Naast de boeken “Vrij uitzicht” en “Het dossier” heeft Anya ook het boek “Zuid-Limburg toen en nu” geschreven, ter ere van het 125 jarig bestaan van de VVV in Zuid-Limburg. Doordat de oorspronkelijke schrijver afgezegd had, kwamen ze voor het probleem dat ze binnen 2 maanden een jubileum boek moesten maken. Dit heeft Anya samen met Marianne Laarakkers van Laarakkers Communicatie even uit haar mouw geschud. Hierdoor is ze eigenlijk erachter gekomen dat ze kon schrijven. Dit boek is non-fictie. In dit boek worden aan de hand van bijzondere plekken de grote veranderingen in Zuid-Limburg zichtbaar gemaakt over de periode 1885 – 2010. Dit door foto’s van 1885 naast foto’s van 2010 te plaatsen.

Haar eerste thriller schreef ze in Frankrijk. Haar man en zij hadden een ruïne in Zuid-Frankrijk, waar het dak van ingestort was. Dus moest ze op stel en sprong naar Zuid-Frankrijk toe om dit te laten repareren. Echter de werknemers die ze ingehuurd hadden werkten alleen als je er ook echt bij staat. Dus ze is maar naar een klein dorpswinkeltje gegaan om een schrijfblokje te gaan halen en op een kistje er bij gaan zitten en heeft ze een begin gemaakt voor het verhaal “Vrij uitzicht”. Nadat ze thuis kwam is ze het verhaal gaan schrijven. In eerste instantie schreef ze het als een roman, pas later werd duidelijk dat het een thriller was. Echter na de eerste redactieronde kreeg ze meteen te horen dat er wel seks verwerkt moest worden in het boek, want dat was in eerste instantie niet aanwezig in het boek Vrij uitzicht. Dit vond ze, als directeur van VVV Zuid-Limburg toch wel even moeilijk en het stukje seks heeft ze dan ook bescheiden gehouden in dit boek.

Doordat Anya bekend was in de omgeving van Zuid-Frankrijk is het natuurlijk goed te begrijpen dat ze dit gebied gekozen heeft voor het boek “Vrij uitzicht”, natuurlijk waren we dan ook benieuwd wat haar connectie was met de voormalige DDR, waar het boek “Het dossier” zich grotendeels afspeelt. Ze vond zij de cultuurverschillen tussen Duitsland en Nederland altijd al heel interessant. De val van de muur zorgde bij haar voor verwondering en opluchting en daarna is ze ook regelmatig in Oost-Europa geweest. Dus haar interesse voor Duitsland en dan met name Oost-Duitsland was altijd wel al aanwezig. Toen ze het onderwerp in haar hoofd had, moest ze voor haar werk ook naar Berlijn dus kon ze nog meer research doen.

Via de directeur van Hohenschönhausen is ze in contact gekomen met Reinhard Fuhrmann, een ex-gevangene van de Stasi. Via hem heeft ze een inkijk gekregen in het leven als gevangene in Hohenschönhausen. Reinhard Fuhrmann was veroordeeld omdat hij gevlucht was uit de DDR, daar stond destijds 3 jaar gevangenisstraf op. Hij heeft Anya ook rondgeleid op Hohenschöhausen, er waren verschillende afdelingen, hij nam haar eerst mee naar het Russische gedeelte. Hij nam haar ook mee naar zijn cel. Ook heeft hij veel gesproken over zijn angst. Hij wist niet waar hij opgesloten zat, hij heeft altijd angst gehad voor zijn familie, want als je de DDR uitvluchtte wist je dat dit gevolgen had voor je familie. Je raakte daar je gevoel voor tijd, en dergelijke kwijt. Reinhard heeft zelf nooit op “de Stoel” gezeten, deze werd gebruikt om iemand zogenaamd rustig te krijgen na een paniekaanval, maar eigenlijk was het vooral bedoeld om iemand aan het praten te krijgen. Als je het boek leest, merk je ook echt dat Anya goede research gedaan heeft om in dit boek zoveel mogelijk dingen te gebruiken die ook daadwerkelijk gebeurd zijn in Hohenschönhausen.

De interviewer Marc Charlier had op een bepaald moment in het boek “Het dossier” het gevoel alsof de schrijfstijl veranderde. Dat het verhaal sneller ging. Dit heb ik zelf niet echt opgemerkt tijdens het lezen. Anya vertelt dat zij niet bewust schrijft. Ze maakt wel voor zich zelf van te voren uit welke hoofdstukken ze gaat schrijven, die ze ook beknopt op schrijft. Echter ze schrijft gewoon van begin naar eind. De hoofdpersonen heeft ze wel al apart opstaan. Ik heb ook al vaker gehoord dat sommige auteurs de verschillende hoofdstukken in een verschillende volgorde schrijft echter Anya houdt gewoon de volgorde aan, zoals het ook echt in het boek verschijnt. Ze heeft wel soms het idee dat iemand anders als zijzelf het hoofdstuk geschreven heeft. Als ze na het schrijven iets terug leest, dan denkt ze wie heeft dit geschreven. Dit is natuurlijk leuk, dan blijft het boek voor haarzelf ook altijd een verrassing. Anya kon deze eventueel veranderde schrijfstijl hoogstens verklaren omdat ze de opmerkingen over het boek kreeg net voor ze naar Amerika ging en ze dus in een heel andere omgeving was, toen ze deze veranderingen verwerkte in het boek.

Het boek “Het dossier” was in principe al af, echter had Anya het gevoel dat het boek nog niet af was. Tot op een bepaalde nacht, ze wakker werd nadat ze gedroomd had en ze de epiloog is gaan schrijven. Hierna had ze pas echt het gevoel dat het boek af was. Ik denk zelf ook als de epiloog er niet bij was geweest dan had ik zelf ook het gevoel gehad dat er nog iets bij gemoeten had, of dat er een vervolg op dit boek had moeten komen. Door de epiloog is het verhaal ook voor mijn gevoel goed afgesloten.

Natuurlijk kon ook de vraag niet ontbreken of we van Anya ook een eventuele trilogie zouden kunnen gaan verwachten, omdat je deze toch steeds vaker ziet verschijnen, denk aan de Millennium trilogie, aan Cirkel van het kwaad enz. Hier was ze heel duidelijk over. Dit is niks voor haar. Een boek moet haar verrijken en als ze een trilogie gaat schrijven dan is ze alleen nog maar aan het produceren en dat wil ze niet. Het schrijven van “Het dossier” heeft haar ook veranderd door de research wat ze gedaan heeft voor dit boek.

Natuurlijk aan het begin van de boekenweek heb je ook altijd het beroemde of beruchte “Boekenbal”. Hier is altijd heel veel over te doen. Dus wij als lezer zijn natuurlijk heel nieuwsgierig hoe het nu is op het Boekenbal. Het was voor Anya haar eerste Boekenbal. Dit jaar was het thema “Verleidingen”. Anya vertelde leuke anekdotes die ze meegemaakt heeft op het Boekenbal. Natuurlijk zijn er wel meer leuke feestjes, maar nu zie je allerlei mensen die je normaal op televisie ziet. Bijna iedereen was verleidelijk gekleed, dit had Anya niet zo heel goed begrepen, dus ze was gewoon in haar mantelpakje. Toen ze echter binnen was, zag ze een mevrouw die een grote bos krullen had, op blote voeten, kort rokje en een licht geel ding om haar lichaam heen, Anya dacht dat dit iets van plastic was, dus ze wilde toch wel even dichterbij gaan kijken wat dit was. Tot op een bepaald moment, toen ze deze vrouw dicht genaderd was, er aan de andere kant van deze vrouw, een slangenkop op haar af kwam. Dit plastic ding om haar lichaam bleek dus een slang te zijn.

Op Facebook hebben we natuurlijk al kunnen lezen dat Anya toegetreden is tot de Moordwijven. Zij zal hier iets minder actief aan deelnemen als de andere moordwijven aangezien Anya ook nog een drukke baan heeft, maar ook op dit vlak zullen we in de toekomst beslist nog iets van Anya horen.

Hierna werd het interview langzaam afgesloten en had je nog gelegenheid om je boek te laten signeren. Wij hadden natuurlijk ons boek ook meegenomen en Anya heeft een erg lief bericht in het boek geschreven. Dankjewel daarvoor. 🙂

Zoals ik bovenaan reeds schreef was er bij de boekhandel ook nog de kunstschilder William Körver aanwezig en actief bezig met zijn kunstwerk. Na het verhaal van Anya over de slang die om het lichaam van de vrouw zat bij het Boekenbal vond ik dit schilderij nog eens extra toepasselijk. Want William heeft een liggende vrouw geschilderd met erboven een slang. Een mooi kunstwerk vind ik.

Wij vonden het een erg geslaagde middag. Ik wil ook een aantal mensen bedanken. Natuurlijk allereerst Anya Niewierra vanwege haar geweldige vertelstijl. Ze vertelt op zo’n leuke manier dat je heel erg geboeid blijft luisteren. Marc Charlier voor het interview en dat wij dit ook mogen gebruiken voor ons blog. Dan natuurlijk Harald en Thea van Boekhandel Deurenberg die deze boekenborrel georganiseerd hebben en Henk Kuipers van Kerkrade.NU voor het mogen gebruiken van zijn foto’s. Ik hoop dat je bij het lezen van dit verslag net zo genoten hebt als dat wij van de boekenborrel genoten hebben.